De laatste tijd komen er onthutsende verhalen in het nieuws over de werkwijze van IND, Dienst Terugkeer en Vertrek, Detentie- en Uitzetcentra. Afgelopen dagen zijn er meerdere schokkende verhalen in het nieuws. Twee verhalen zou ik naar voren willen halen – maar deze verhalen zijn met talrijke andere verhalen aan te vullen.
Moeder uitgezet zonder haar kinderen
Dinsdag 18 juni 2013 meldde AT5 dat een Marokkaanse vrouw, die illegaal in Nederland verblijft, per toeval is ontdekt, in hechtenis is genomen en gelijk zou worden uitgezet. Deze vrouw verblijft echter al sinds 2007 in Nederland en heeft een man en vier kinderen. Zij zou zonder haar kinderen terug moeten (http://www.at5.nl/artikelen/105404/moeder-moet-land-uit-kinderen-mogen-blijven) Deze handelswijze is in strijd met mensenrechten. Opvallend zijn de reacties reacties onder het item van AT5: ‘zij kiest er toch voor om hier illegaal te zijn?’ ‘Vijf jaar – op onze kosten? Gauw wegwezen!’ ‘Tja, zo zijn de regels. De kinderen blijven hier, en zij moet weg. Logisch, de kinderen zijn immers hier geboren’. De reacties weerspiegelen de manier van denken en de werkwijze van de IND. Geen compassie. Geen ruimte voor de pijn van dit gezin. Inmiddels is de uitzetting van de baan, omdat er een nieuwe asielaanvraag is ingediend.
Getraumatiseerde vrouw ‘gevisiteerd’
Een ander voorbeeld: een getraumatiseerde vrouw wordt naar een centrum voor vreemdelingenbewaring gebracht. Op de weblog van Amnesty is haar verhaal te lezen: http://weblogs.amnesty.nl/mensenrechtenvandaag/2013/06/18/klaagster-weigerde-echter-mee-te-werken-aan-dit-lichaamsonderzoek/ De hier gevolgde procedure is al uitermate pijnlijk, maar de formele verantwoording toont de ontmenselijking van asielzoekers in alle kilheid. Formeel is er juist gehandeld en is de klaagster dus in het ongelijk gesteld. De handelingen van het personeel worden zelfs ‘gerechtvaardigd’ genoemd. Er is geen ruimte en aandacht voor het feit dat het om een getraumatiseerde vluchteling gaat, en niet om een bedreigende crimineel. Er is op geen enkele manier rekening gehouden met haar trauma’s, en na afloop is zij in shock aan haarzelf overgeleverd – in een isoleercel. De medische dienst was op de hoogte van haar getraumatiseerde verleden, maar de personeelsleden van het centrum kwamen niet op de gedachte de medische dienst te raadplegen.
Inhumaan
Deze voorbeelden laten zien dat in de omgang met vluchtelingen de menselijke maat volledig uit het oog is verloren. Protocollen en regels, aantallen en afspraken zijn sturend. Dat de EU, VN, Amnesty International en de ombudsman voortdurend aangeven dat de asielprocedure in Nederland op talrijke punten in strijd is met mensenrechten, noopt de regering niet tot verandering. Het is niet verwonderlijk dat zoveel opgesloten asielzoekers de laatste tijd in hongerstaking zijn gegaan.
Ontmenselijk de asielzoeker niet
Ons asielbeleid heeft geen behoefte aan verscherpte protocollen of schuiven met getallen. Zolang wij asielzoekers ‘gelukszoekers’ noemen, we mensen die niet terug kunnen naar hun land van herkomst criminaliseren, en weigeren om hun verhalen aan te horen en hen als medemensen te zien, zullen asielzoekers meer en meer ontmenselijkt worden. Tot de dood erop volgt.
Alexander Veerman 
Geef een reactie