Vandaag, op Internationale Vrouwendag, publiceert dagblad Trouw een groot artikel over vrouwelijke seksualiteit. Een uitstekend onderwerp en een lezenswaardig artikel, waarin wordt beschreven dat vrouwen weinig afweten van hun eigen seksualiteit, niet aan hun partner durven aangeven waar zij behoefte aan hebben, waardoor zij veel minder geluk ervaren in seksuele relaties.
De cijfers bij het artikel vertellen dat 57% van de jonge vrouwen geregeld pijn heeft bij het vrijen, en voor 11% blijft seks pijnlijk. Een derde van de vrouwen is ontevreden over hun seksleven.
Het is de man!
De oorzaak van dit probleem wordt bij de mannelijke partner gezocht. Hij is de baas in bed, heeft geen oog voor de behoefte van zijn vrouwelijke partner en zoekt alleen (snelle – want man) eigen bevrediging.
Diepere oorzaak
In mijn beleving ligt de oorzaak vele malen dieper. Verrassend genoeg stond enkele dagen geleden een verslag in de NRC van een onderzoek naar seksueel geweld tegen vrouwen binnen de Europese Unie. Bijna de helft (!) van de Nederlandse vrouwen geeft aan slachtoffer te zijn geweest van fysiek of seksueel geweld na het 15de levensjaar. Het gemiddelde in de EU ligt volgens het onderzoek op 33 procent.
Andere onderzoeken laten zien dat ook kinderen en mannen slachtoffer zijn geworden van fysiek en seksueel geweld. Wat we weten is dat geweld bij veel mensen leidt tot psychische en sociale problemen.
Mensen die negatieve seksuele ervaringen hebben, zullen zich minder gemakkelijk kunnen overgeven aan haar/zijn partner. Ongewilde en ongewenste herinneringen of herbelevingen aan de negatieve ervaringen dienen zich vaak aan op intieme momenten. Seksualiteit is een sterke trigger die het verleden weer aanwezig brengt.
Daarnaast brengen negatieve seksuele ervaringen gevoelens van schuld en schaamte mee. In het artikel in Trouw noemt Sunny Bergman dit ook als haar eigen ervaringen ter sprake komen. Bergman wordt in het artikel geïnterviewd, omdat zij twee documentaires heeft gemaakt over vrouwelijke seksualiteit. “Bergman beschrijft rommelige seks in het schemergebied tussen gewenst en ongewenst. (…) Ze vindt het opschrijven van deze verhalen gênant, bekent ze: “Ik wil geen zielig stigma hebben en ik wil al helemaal geen medelijden. Ik schaam me dus voor mijn eigen negatieve seksuele ervaringen.” Dit alles maakt dat ook Bergman die zichzelf als “heel bewust” typeert, toch niet “de totaal geëmancipeerde vrouw” is in bed.’
Doorwerking van ervaringen van seksueel geweld
Het is spijtig dat de invloed van negatieve seksuele ervaringen niet meer aandacht heeft gekregen in dit artikel. De schaamte en schuldgevoelens en de herinnering aan de nare ervaringen kunnen een blokkade opwerpen in de seksuele relatie. Door er niet over te praten zal de partner zich afgewezen kunnen voelen in de goede bedoelingen en de oprechte verlangens. In mijn pastorale praktijk heb ik met veel mensen gesproken die zich juist in hun seksuele relatie eenzaam voelden. De meesten hadden in hun jeugd, of later in hun leven, te maken gehad met geweldervaringen. Daardoor hadden zij moeite om anderen te vertrouwen, leden vaak aan gevoelens van minderwaardigheid en hadden moeite om hun lichaam te accepteren. Hoewel ze hunkerden naar een arm om hen heen, hielden ze hun partner op afstand, uit vrees voor hoe de ander de vraag om nabijheid zou oppakken. Over deze tragiek heb ik hier geschreven.
Niet de man regeert in bed, maar het ontkennen van de doorwerking van huiselijk en seksueel geweld.
Alexander Veerman 
Geef een reactie