Vandaag is weer zo’n dag. Ik maak aanstalten om onze hond Flower uit te gaan laten. Zonnestralen vallen vrolijk door de ramen en de kastanjebloesem dwarrelt door de straat. Hup, schoenen aan, jas aan. Riem voor de hond – en gaan. Maar met het dichttrekken van de deur vallen de eerste regendruppels al. We laten ons natuurlijk niet ontmoedigen en stappen stevig door. Als we de hoek omslaan, wakkert de wind aan en valt de regen met bakken uit de lucht. Van die Noachregen.
Ondanks de regen neemt Flower bij haar perkje rustig de tijd om de laatste nieuwtjes uit de buurt tot haar te nemen. Zo’n grasveldje lijkt een beetje op twitter en facebook. Rustig snuffelt Flower alle geuren op en wordt zo bijgeroken over het eten, gezondheid en relatieproblemen van de honden uit de buurt.
In de regen trof me dat. Elke geur is interessant. Geen oordeel, geen onuitgesproken verwachting. Gewoon ruiken en het verhaal ontdekken en laten staan. Zoals Flower ook volstrekt onbevooroordeeld even in mijn schoenen kan ruiken – hoe gaat het met je?
Geen paniek – ik ga niet pleiten voor snuffelpastoraat. Maar ik zou soms wel iets meer van Flower willen hebben. Luisteren zonder oordeel. De tijd nemen om alles goed op te nemen, ook als de omstandigheden stormachtig zijn. Onbevooroordeeld, geïnteresseerd – luisteren met aandacht. Want elk levensverhaal is het waard gehoord te worden.
Alexander Veerman 
Erg leuk omschreven! Zelf net een dagkaart hond gekocht op het station en naar het strand bij Zandvoort geweest! Prachtige dag gehad en heerlijk van de zonnestralen genoten 😉