“Laat de kinderen tot Mij komen”

Bij mijn afscheid van de Protestantse Gemeente ’t Harde mochten de kinderen hun lievelingsverhaal uit de Bijbel kiezen. Dit is de keuze van Bastiaan

Hallo Bastiaan, wat leuk dat jij gekozen hebt voor het verhaal waarin Jezus zegt: ‘Laat de kinderen tot Mij komen.’ Het is een mooi en bijzonder verhaal, luister maar:

Mijn naam is Jonathan. Jaren geleden heb ik Jezus in het echt gezien. Ik was toen zelf nog maar een jaar of 6. Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Mijn vader was met mijn oudste broer Ezra aan het werk gegaan. Ik zou mijn moeder helpen.

Opeens was het dorp echter in rep en roer. Mensen begonnen opgewonden te roepen. Van alle kanten kwamen er mensen aangelopen. In de verte, op de hoofdweg langs de Jordaan, kon je een hele menigte zien aankomen. Echt, een enorme optocht. Wat was er aan de hand? Waarom was iedereen zo opgewonden?

Buurvrouw Mirjam stak haar hoofd naar binnen en riep: “Kom, schiet op! Jezus komt eraan!” Ik zag mijn moeder van kleur verschieten. Vaak had ze met mijn vader over Jezus gesproken. Ze hadden samen fluisterend aan elkaar de verhalen verteld die over Jezus de ronde deden. Zijn liefde voor God die Hij zijn Vader noemde. De tekenen die Hij deed. Hij had allerlei mensen genezen. Er waren zoveel verhalen van mensen die door de ontmoeting met Jezus weer blij werden. Vader en moeder waren erg nieuwsgierig naar Jezus en zouden Hem graag ook zelf eens willen ontmoeten. Maar ja, daar was nooit gelegenheid voor geweest.

Snel riep mijn moeder mij en pakte mijn zusje Rachel op de arm. ‘Jonathan, let jij op Shira. Kom, dan gaan we!’ Zo liepen we met de massa mee naar het plein, waar Jezus inmiddels was aangekomen.

Het was een drukte van belang. We konden bijna niets zien. Ik gluurde langs de mensen die voor mij stonden, maar veel zag ik niet. Jezus was gaan zitten op een grote steen. Zijn leerlingen die altijd met Hem meegingen, stonden en zaten vlak bij Hem. Mijn moeder probeerde nog wat dichterbij te komen, maar de rijen voor haar lieten haar niet door. Ik moest mijn best doen om Shira niet kwijt te raken. Ze leek meer zin te hebben om heel hard te gaan huilen. Ik deed een stap naar achter en sloeg mijn armen om haar heen.

Mijn moeder was echter vast besloten om Jezus te zien. Ze tilde Rachel hoog boven haar hoofd en probeerde met haar schouder dichter bij te komen. Het leverde heel wat tumult op, want andere mensen werden boos. Jezus was aan het praten – wees toch stil! Een paar leerlingen van Jezus kwamen polshoogte nemen. Mijn moeder was blij, want ze zouden haar vast helpen. ‘Mijn kinderen willen graag Jezus ontmoeten’ riep mijn moeder. De leerlingen reageerden echter ook boos. ‘Jezus is met hele belangrijke zaken bezig’,  zeiden ze. ‘Die heeft echt geen tijd voor kinderen. Kinderen moeten luisteren en wachten tot de  grote mensen klaar zijn.’

Ik zag tranen in de ogen van mijn moeder opwellen. Ze wilde iets zeggen, maar er kwam geen geluid uit haar mond. Opeens werd het helemaal stil op het plein. Jezus was opgestaan, terwijl hij de mannen met wie hij in gesprek was gewoon liet staan. Hij liep richting mijn moeder. De mensen weken uiteen. Hij keek naar zijn leerlingen en schudde zijn hoofd. ‘Filippus en Judas, jullie begrijpen er niets van. Hoe kun je kínderen nu tegenhouden. Kinderen zijn altijd welkom bij mij. Kom, laat de kinderen bij Mij komen’.

Jezus pakte Rachel aan en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ik trok Shira mee. Jezus legde zijn hand op Shira en mij en zegende ons. Meer kinderen drongen tussen de grote mensen naar voren. Voor elk kind had Jezus tijd. Bij mijn moeder stroomden nu de tranen over haar wangen. Tranen van geluk.

Een ontmoeting om nooit te vergeten. We waren klein, maar Jezus zag ons en houdt van ons.