De laatste tijd zijn verwarde mensen met regelmaat in het nieuws. Vaak gaat het om mensen die onze realiteit op een andere manier zijn gaan beleven. Soms voelen ze zich hevig bedreigd door hun omgeving die niet langer vertrouwd en veilig overkomt. Vanuit angst en paniek kunnen verwarde mensen onvoorspelbare en onverwachte acties ondernemen. Hierbij lopen zij zelf of anderen soms ook gevaar.
Het zou mij niet verbazen wanneer de toename van incidenten rechtstreeks samenhangt met de bezuinigingen op de geestelijke gezondheidszorg. Het wordt steeds lastiger om in een vroeg stadium adequate hulp te vinden omdat geldstromen, juiste verwijzingen, en bureaucratische overwegingen soms boven het belang van de hulpvrager lijken te gaan.
Naast het doordenken van de vraag wat goede hulp is voor mensen die psychische klachten ontwikkelen, zou ik ook wel stil willen staan bij wat ‘normaal’ of ‘geestelijk gezond’ is en wat ‘afwijkend’ of ‘psychisch ziek’ is. In die mal van het normale en gewenste gedrag past uiteindelijk niemand precies. Ergens vraagt die mal (onze culturele en maatschappelijke afspraken over wat goed en wenselijk is) van iedereen een offer: het opgeven van een stukje van je eigenheid, van je identiteit.
Juist in het afwijkende, verwarrende, duistere en verrassende van mijn medemensen en van mijzelf komt creativiteit, ruimte voor groei en verandering, en kritische reflectie aan het licht. Zouden we het kunnen opbrengen om het afwijkende meer te koesteren? Zou het kunnen zijn dat de beleidsmakers, machthebbers en elite zelf in de wat zijn? Omdat zij denken dat bijna alles is terug te brengen tot economische waarden en zelfontplooiing, waardoor solidariteit en menswaardigheid naar de achtergrond worden verdreven?
Soms kan het grote waarde hebben om te luisteren naar wie in de ogen van de samenleving als een verward mens wordt weggezet. Noach was zo’n verwarde man. Maar hij heeft wel de wereld gered. (Hier vind je een verhaal over Noach)
Alexander Veerman 
Geef een reactie