Vrede sluiten

(Dit blog is op 16 juli 2015 geplaatst op http://www.mijnkerk.nl/) 

De eerste kennismaking verliep uitermate moeizaam. Dat is misschien nog te voorzichtig uitgedrukt. Er hing een enorme spanning in de lucht. En dat was niet verwonderlijk. De vier nieuwe bewoners van ons erf hadden een lange reis achter de rug in een verhuisdoos. Zaten ze eerst nog als stadse dames gezellig in een diepe tuin, grenzend aan een gracht, te scharrelen en te kakelen – nu vonden  ze zichzelf terug in een dorpse achtertuin in het oosten van het land. En erger: hier woont Flower.

Jachtinstinct

Nu moet ik eerlijk bekennen dat Flower natuurlijk niet de dapperste hond is. Als ze al op jacht gaat, richt ze zich het liefst wat meer op de wat kleinere eh, insecten. Muizen en mollen zijn als geurspoor interessant. In het echt is het toch een ander verhaal. Maar nu gebeurde er iets anders. De kippen (prachtige, handzame en toch statige Cochinkippen) waren onrustig, gespannen en angstig. De gedachte dat ze een achtertuin moesten delen met een vervaarlijke hond deed hen de schrik om het hart slaan. En belangrijker: het maakte het jachtinstinct in Flower wakker. Ze ontdekte dat als ze heel hard langs de kippen rende, deze alle kanten op vlogen. Wat ook wel weer eng was. Dat dan weer wel.

In de maanden  die volgden, probeerden we de dames aan elkaar te laten wennen. Zou dat kunnen? Flower afleren om de kippen als potentiële prooien te zien en de kippen te leren om niet acuut in de stress te schieten als Flower een keertje los in de achtertuin zou lopen?

Na verloop van tijd leken de kippen en Flower zich bij de ontstane situatie neer te leggen. Het hielp dat de kippen op niet mis te verstane wijze duidelijk maakten dat ze niet gediend waren van de jachtacties van Flower. Flower zelf was er ook wel een beetje zat van en probeerde de kippen maar zoveel mogelijk te negeren.

Vrede brengt rust en energie

Dat was maar goed ook. Op een onbewaakt ogenblik hadden we de deur van de ren open gezet. De kippen scharrelden vrij rond in onze tuin. We hadden echter ook de achterdeur open gelaten, zodat Flower vrij de tuin in kon lopen. Ze keek naar de kippen. De kippen scharrelden en kakelden rustig door. Flower rekte zich eens goed uit, liep het grasveld op en liet zich vallen om van de zon te genieten. De vrede was gesloten.

Mooi om te zien hoe deze dieren elkaar hebben leren accepteren en de ruimte hebben gegeven. Wat brengt zo’n vrede veel rust en energie. Daar zouden we als mensen nog veel van kunnen leren.