Vandaag (2 oktober 2016) is naar buiten gebracht dat tot 1986 een gemeentelid van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) van Amersfoort-Oost zich schuldig heeft gemaakt aan seksueel misbruik van meerdere minderjarige jongens. Het misbruik kwam afgelopen week aan het licht, omdat een kerkganger een brief schreef aan de kerkenraad. De briefschrijver reageerde op een voorbede voor de inmiddels ernstig zieke dader in een kerkdienst. In de brief werd gerefereerd aan de episode van misbruik.
Het schilderij ‘Hartpijn’ van Esther Veerman verbeeldt de ernstige gevolgen van misbruik
Predikanten deden niets
In de tijd van het misbruik waren verschillende gemeenteleden en twee predikanten hiervan op de hoogte, maar ondernamen geen actie. In de jaren ’80 begonnen de eerste verhalen van misbruik naar buiten te komen. Het was toen – en vaak nu nog – echter moeilijk om het zwijgen te doorbreken. In ieder geval kozen de predikanten in die periode om over het misbruik te zwijgen, waardoor de dader vrij spel had en nooit ter verantwoording is geroepen. De slachtoffers hebben hun hele verdere leven met dit geheim een weg moeten zoeken. ‘Onaanvaardbaar’ oordeelt de huidige kerkenraad.
Heilzame ontwikkeling
Het is verheugend dat de huidige kerkenraad van Amersfoort-Oost zo adequaat reageert. De briefschrijver is serieus genomen. De kerkenraad heeft een eerste verkennend onderzoek uitgevoerd en bewijs gevonden voor het misbruik. Vervolgens is de zaak aanhangig gemaakt bij het kerkelijk meldpunt seksueel misbruik en heeft de kerkenraad besloten om de feiten naar buiten te brengen.
Radicale breuk
Dit een radicale breuk met de cultuur van zwijgen en toedekken. Door op deze manier te reageren geeft de kerkenraad handen en voeten aan het kiezen voor slachtoffers. Hun welzijn staat de kerkenraad allereerst voor ogen. Wat mij betreft is dit een hoopvol verhaal. Er waait hier een andere wind in de kerk: onrecht moet aan het licht gebracht worden, zodat kwetsbare en gekwetste gemeenteleden erkenning vinden en ruimte krijgen.
Hoopvol
Het aangedane leed kan niet ongedaan gemaakt worden. Wel kunnen we echter in onze reactie helder maken aan welke kant we staan. We kunnen duidelijk maken waar we als kerk voor staan en dat de grenzen van de ander ons heilig zijn. Dat is heilzaam en kan meewerken aan herstel.
Alexander Veerman 
Dit is op Coornstra blogt herblogden reageerde:
De dader is dus ernstig ziek. In hoeverre hij aanspreekbaar is, weten we niet. Maar mocht hij volledig bij kennis zijn, dan biedt de briefschrijver ook hem een kans. Hij wist wat hij deed en heeft er ook tientallen jaren zwaijgend mee rondgelopen. Hoogste tijd om schoon schip te maken en jegens de slachtoffers hun leed te erkennen.
Hoeveel kerkeraden hebben daar, in de tussenliggende tijd, boter op hun geloof gehad?