Het was een bijzondere en waardevolle viering in de Ontmoetingskerk op deze Moederdag (14 mei 2017). We mochten het Kidsgear Children’s Choir uit Oeganda in ons midden welkom heten. Het enthousiasme, de vreugde en energie van de kinderen waarmee zij zongen en dansten, maakte diepe indruk. De kleurrijke traditionele kleding en de Oegandese muziekinstrumenten maakten het feest compleet.
Wat mij ontroerde, was de blijdschap van deze kinderen. Wat zij gemeen hebben, is dat zij uit gebroken gezinnen komen. Ze hadden weinig perspectief op een hoopvolle toekomst. Door de stichting Up for us is hun leven ten goede gekeerd. De drijvende kracht achter de stichting, Sylvia, vertelde dat zij inmiddels 600 kinderen via hun scholingsproject ondersteunen en begeleiden naar een betere toekomst. Dat trof mij: enerzijds de vreugde tegen de donkere achtergrond van zware persoonlijke levensverhalen. En anderzijds de liefde en inzet van Sylvia en haar man Frank, en de vrijwilligers van de stichting om kinderen op weg te helpen naar toekomst.
Het was een groot geschenk dat wij getuige mochten zijn van de kracht en het geloof van deze kinderen en hun begeleiders in de liederen die zij zongen en in de dansen die zij voor ons opvoerden.
Het meest kostbare moment was echter aan het einde van de maaltijd, aansluitend aan de kerkdienst. Een aantal gemeenteleden had een warme lunch klaargemaakt die met smaak door de kinderen soldaat werd gemaakt. De gemeente en iedereen die had meegeholpen werden door de kinderen bedankt. Jenet Huitema, onze koster, en ik mochten hun dank in ontvangst nemen.
Het begon met vriendelijke en lieve woorden van Angel, een van de jongere meisjes van het koor. Vervolgens zong het koor ons toe. Het lied raakte me. Jammer genoeg kan ik het lied niet terugvinden, maar wat trof was dat de kinderen dankbaar waren dat zij prachtige mensen hadden ontmoet. Deze ontmoeting maakt dat de weg veranderd is. Door de ontmoeting zijn zij sterker dan ze gisteren waren.
Ja. Zo was het. De ontmoeting met deze kinderen, de ontmoeting met Sylvia en de andere vrijwilligers heeft mij veranderd. Mijn leven kent een nieuwe loop. En ik ben sterker dan gisteren, omdat ik de kracht en de vreugde van deze kinderen mocht zien. Wie een mens redt, redt de wereld.
Het Koninkrijk van God kwam aan het licht. In het kind dat mij de vreugde van het geloof toezong. In haar lach. In de dans van deze kinderen. In het geloof van de vrijwilligers dat wanhoop en ellende niet het laatste woord hebben.
Alexander Veerman 
Geef een reactie