Woedend

Zoals elke avond check ik nog even op nu.nl en nos.nl het nieuws van de afgelopen dag. Mijn oog valt op deze kop, misschien omdat het in de buurt is: Hengeloër voor rechter om een miljoen kinderpornobeelden. Dan stokt mijn adem. Ik ben verbijsterd en voel me fysiek onwel worden. Emoties rollen over elkaar heen. Ontzetting. Verdriet. Woede.

De schreeuw. Esther Veerman

Woedend

Ja, ik ben kwaad. Echt woedend. Ik probeer het tot me door te laten dringen. Eén miljoen afbeeldingen. Om hoeveel kinderen gaat het wel niet? Hoeveel levens zijn er niet verwoest voor de lust van dit soort mensen? Misbruik valt nooit mee. Het maakt wonden in de geest en de ziel van kinderen, die soms een leven lang meegaan. Kinderporno is nooit onschuldig. Zolang er ‘nette’ huisvaders, leerkrachten, ambtenaren, enz. zich vergapen aan dit soort afbeeldingen, zal deze vorm van misbruik blijven bestaan.

Niet de ogen sluiten

Om dit kwaad te kunnen bestrijden, zullen we moeten beginnen om de feiten onder ogen te zien. Seksueel misbruik zit in de poriën van onze samenleving. Huiselijk en seksueel geweld vindt plaats in onze gezinnen, onze sportverenigingen, onze kerken.

Te vaak kiezen we ervoor om te zwijgen. Soms leggen we het slachtoffer het zwijgen op, omdat we bang zijn voor imagoschade. We denken dat we de goede naam van de sportvereniging of van de kerk redden als we een kind offeren. Dát is pas imagoschade. Dat we überhaupt kiezen voor ‘imago’ ten koste van slachtoffers. Juist het benoemen van de problematiek, de morele keuzes die je als vereniging maakt en de steun voor slachtoffers versterkt het enige juiste imago van een vereniging.

Overigens zwijgen slachtoffers uit zichzelf al. Ze schamen zich voor wat er gebeurd is. Of ze zijn afhankelijk van de volwassene, omdat hij/zij trainer of verzorger is – hoe kun je dan ooit met je verhaal naar buiten komen? Daarom moeten wij het taboe doorbreken en kinderen helpen om hun ervaringen te vertellen.

Voorlichting noodzakelijk

Belangrijk is dat we beseffen dat misbruik niet te voorkomen is. Het betekent dat we naast preventieve maatregelen (Verklaring omtrent gedrag, vertrouwenspersonen, protocollen, etc) zullen moeten inzetten op voorlichting. Als kinderen leren dat zij grenzen mogen aangeven en dat grensoverschrijdingen fout zijn, durven zij sneller met hun verhaal naar buiten te komen.

Wel zal het veilig moeten zijn. De kinderen moeten erop kunnen vertrouwen dat aan hun kant staan, hun verhaal geloven. Laten we samen werken aan een veilige omgeving waarin kinderen met vertrouwen en in alle rust kunnen opgroeien.