Soms komt er een nummer voorbij die raakt in je ziel en je hart. Het nummer verwoordt een verhaal of een gevoel dat je met je meedraagt, maar waar je misschien nog geen taal voor had. De muziek helpt om de maskers en muren in je binnenste te omzeilen, om het gedicht daar te brengen waar het misschien iets van hoop doet herleven. Herkenning, erkenning, emotie, hoop, wanhoop en toekomst. Het kan zomaar meekomen met muziek.
Overigens is muziek heel persoonlijk. Waar de een stil van wordt, loopt de ander gillend weg. Wat voor de een rust brengt, kan voor een ander een bron van onrust zijn.
Hieronder heb ik zeven popnummers samengevoegd, die in mijn beleving iets vertellen over (de gevolgen van) geweld en die mij raken.
Play dead
Het eerste nummer is van Björk: Play dead. De verwarring en met name de eenzaamheid raken me diep. Een plek zonder licht en lucht. Een plek zonder liefde. Haat en angst. Wat kun je anders dan doen alsof je er niet bent? Doen alsof je dood bent?
Darling, stop confusing me
With your wishful thinking
Hopeful embraces
Don’t you understand?
I have to go through this
I belong to here
Where no one cares
And no one loves
No light, no air to live in
A place called hate
The city of fear
I play dead
It stops the hurting
I play dead
And the hurting stops
Last resort
Het tweede nummer is van Papa Roach Last resort. Het is een stevig nummer, maar dat past ook goed bij de pijn waar het nummer over gaat. Veel mensen die te maken hebben gehad met verwaarlozing of geweld, gaan op enig moment automutileren, verwaarlozen hun lichaam of krijgen een eetstoornis. Het snijden en jezelf pijn doen zijn soms uitingen van omgaan met (onterechte) schuldgevoelens of is een laatste houvast, een laatste vorm om te voelen en te weten dat je er nog bent.
Cut my life into pieces
I’ve reached my last resort
Suffocation, no breathing
Don’t give a fuck if I cut my arm, bleeding
Do you even care if I die bleeding?
Numb
Het derde nummer vertelt hoe verwaarlozing of geweld je ook op de een of andere manier buiten de werkelijkheid plaatsen. Het is niet alsof je geen contact meer kunt maken – met jezelf, met de ander. Niets voelen. Maar op de een of andere manier ben je jezelf kwijt geraakt.
I’ve become so numb, I can’t feel you there
Become so tired, so much more aware
By becoming this all I want to do
Is be more like me and be less like you
Not gonna die
Dit nummer van Skillet raakt mij steeds weer diep, ook vanwege de clip. De strijd om niet op te geven, om een weg te vinden in alles waar je mee worstelt, is zwaar. Het is een gevecht dat je zelf moet aangaan. Maar wat is het belangrijk en nodig dat er bondgenoten zijn. Het is een strijd op de rand van leven en dood.
Tegelijkertijd is deze strijd ook het begin van ommekeer, van het terugvinden van de eigenheid in je leven.
This is how it feels when you take your life back
This is how it feels when you finally fight back
When life pushes me I push harder
What doesn’t kill me makes me stronger
Broken wings
De weg van overleven naar leven is niet eenvoudig. Het nummer van Mr. Mister raakt me, juist vanwege de gebroken vleugels. Binnen de gebrokenheid, met onze eigen kwetsbaarheid moeten we opnieuw leren om in vrijheid te leven, opnieuw leren om te vliegen.
Weet je nog wanneer je sterren plukte, zonnestralen streelde, met de vlinders van bloem naar bloem fladderde? Die vrijheid terugvinden of voor het eerst vinden –
So take these broken wings
And learn to fly again
Learn to live so free
When we hear the voices sing
The book of love will open up
And let us in
Untraveled road
Op weg gaan na een aangrijpende gebeurtenis is in zekere zin een nieuw avontuur. Het betekent namelijk dat je de gebaande wegen achter je laat en je de ruimte van het leven durft te verkennen. Ongebaande wegen. Een nieuw pad. Jouw pad. De weg van jouw vrijheid. Jouw vonk die het vuur ontsteekt, jouw geloof dat een nieuw begin mogelijk maakt.
Bedenk: het licht schijnt helderder in de nacht.
‘Cause one voice is enough to make sleeping giants wake up
To make armies put their hands up and watch whole nations stand up
It’s one belief, one spark, one faith and one restart
And we can reboot the whole chart before it all falls apart
So stand up, shout it out, and put ‘em in the air if you like it loud
We only got one shot, so let’s make it count, it’s a take down, nobody can stop us now
Stand up, shout it out, sing it loud, so the world can’t drown us out
And before we depart, let’s leave a mark ‘cause light shines brighter in the dark
Alive
Tot slot dit nummer van Sia. Alive. Je leeft. De adem in je longen, de grond onder de voeten. Dat besef – dat gun ik je van harte. De demonen hadden en hebben niet het laatste woord.
Leef!
I had a one-way ticket to a place where all the demons go
Where the wind don’t change
And nothing in the ground can ever grow
No hope, just lies
And you’re taught to cry into your pillow
But I survived
I’m still breathing, I’m still breathing
I’m still breathing, I’m still breathing
I’m alive
Alexander Veerman 
Geef een reactie