Kostbare tijd

Afgelopen weekend zijn we met de belijdenisgroep een nachtje weg geweest. Twee dagen ruimte en tijd om met een groep van 10 catechisanten een spade dieper in te gaan op vragen rond identiteit, levensovertuiging en God.

Het was een waardevolle aanvulling op de catechesebijeenkomsten. Het vraagt immers tijd en ruimte om wat gezegd is, om wat is aangeraakt en nog niet is ingedaald, eigen te maken. Geloof gaat over verbondenheid met God. Een relatie aangaan en bestendigen vraagt om ruimte, tijd en aandacht. Ruimte om vragen te verkennen en twijfel te overkomen. Tijd voor bezinning, verstilling en doordenking. Aandacht voor de binnenkant: hoe gaat het met je? Hoe werkt geloof? Is je levensverhaal verbonden met het verhaal van God – en zo ja, hoe dan?

Van het hoofd naar het hart

Een catechese-uur is eigenlijk te kort en een te geïsoleerd moment in alle dagelijkse drukte om de afstand van het hoofd naar het hart te overbruggen. In die zin is zo’n nachtje weg een welkome en noodzakelijke stap in het catecheseproces.

Wat mij trof en wat ik bijzonder vind, is dat alle catechisanten hebben geprobeerd om deze tweedaagse aanwezig te zijn. Het lukte niet iedereen, maar de meesten waren er. Je weekend leeg laten om met anderen te praten over geloof en zingeving – ja, dat vind ik echt bijzonder, en daar word ik blij van.

Een goede accommodatie helpt. We hadden een scoutinggebouw gehuurd, waar we goed mee uit de voeten konden. Keuken, slaapvertrek, twee ruimten voor activiteiten, en een vuurplaats.

Programma

Het programma begon op zaterdagmiddag met het bespreken van twee tijdlijnen die door de deelnemers thuis al waren gemaakt. Op de eerste tijdlijn konden belangrijke gebeurtenissen (met positieve of negatieve impact) geplaatst worden die mede karaktervormend zijn geweest. Op de tweede tijdlijn kon worden aangegeven of en hoe de relatie met God in de loop van de tijd is veranderd: waar had je minder met God en waar kwam Hij meer in beeld? Hebben de beide tijdlijnen ook raakpunten? We bespraken dit in kleine groepjes. Het geschonken vertrouwen was kostbaar en verbindend.

’s Avonds kwam Tynke van Schaik langs die vertelde over haar weg met God. Haar levensverhaal raakte aan thema’s waar de catechisanten mee worstelen: wat betekent God in je leven? Hoe verhoud je je met je niet-gelovige partner of vrienden? Heb je die geloofsgemeenschap echt nodig? Tynke reikte het beeld van de wijnrank (Johannes 15)  aan. Samen verbonden met Jezus. Daar gaat het om. Het leven vanuit een gelovig weten, het blijven zoeken en leren en het in contact blijven met de mensen om je heen zijn belangrijke bouwstenen die werden aangereikt.

Op zondagochtend stond het licht centraal. Aan het begin van de Bijbel lezen we dat God het licht tevoorschijn roept tegen de machten van chaos, doodsheid en duisternis. In het evangelie van Johannes lezen we dat Jezus zelf het licht van de wereld is. Van ons wordt gevraagd om te leven in het licht en in ons doen en laten de duisternis achter ons te laten en te leven als kinderen van het licht.

Vervolgens staken we twee waxinelichtjes aan: eentje voor onszelf. Voor die tijd dat het donker en duister was (of is) in ons leven. En een voor iemand die we in ons hart meedragen en in het licht van Christus willen plaatsen.

De viering werd afgesloten met een zegen, nadat er ruim de tijd werd genomen om een brief aan God te schrijven over het verlangen naar God, over de obstakels en over wat er in het eigen leven tussen de deelnemer en God in staat. De brief werd verder niet besproken en het geschrevene bleef tussen God en de catechisant.

Weekend met impact

Het is lastig om de woorden te vinden die passen bij de impact van zo’n weekend. Misschien is het heilzaam om alleen al de rust te hebben om dingen op een rij te zetten. Misschien zijn zo’n kampvuur en het samen zijn wel de vonken die het innerlijke vuur ontsteken. Hoe dan ook – we kijken terug op een weekend die ons bij blijft.

De afsluitende Bijbelquiz maakte overigens duidelijk dat we op weg naar de belijdeniszondag op 9 juni nog wel wat kunnen leren.