Terwijl ik bezig ben met wat voorbereidingen voor een gespreksgroep en voor zondag, hoor ik zachtjes op de achtergrond het nieuws. ‘Aanslag’ ‘Duitsland’, vang ik op. Gelijk spits ik mijn oren. Wat is er gebeurd? In de loop van de volgende dag wordt de verschrikkelijke impact duidelijk. Negen mensen werden gedood bij de aanslagen op twee shishabars. De dader had extreemrechtse motieven.
De AfD distantieert zich van deze aanslag en benadrukt dat de dader gestoord was. Wat mij betreft is dit te eenvoudig. Geweld, misbruik en haat ontstaan niet in een vacuüm. De woorden die wij spreken, de manier waarop wij anderen bejegenen vormen de bedding van de gedachten en handelingen in de maatschappij. We zullen kritisch moeten kijken naar onze context en onze cultuur: in hoeverre maakt onze cultuur de weg vrij voor haat en geweld?
Het maakt uit hoe we spreken over vrouwen, over moslims, over statushouders, asielzoekers en migranten. Het maakt uit hoe wij spreken over elkaar. Het maakt uit hoe wij onze kinderen opvoeden en welke waarden wij hen meegeven. En het maakt uit welke politici wij onze stem geven.
Wij zijn het licht van de wereld en de smaakmakers van onze samenleving zegt Jezus. Getuigen onze handelingen van hoop en van liefde? Welke smaak vertegenwoordigen wij in de maatschappij? De bittere (na)smaak van onverschilligheid, wantrouwen en afkeer of de verrassende smaak van (kritische) liefde?
Alexander Veerman 
Geef een reactie