Een van de beelden die mij het meest is bijgebleven van de afgelopen weken is de geëmotioneerde Paus die voor een leeg Sint Pieterplein en in de regen sprak over een zondag van de tranen.
De tranen zitten mij ook hoog. Als ik de soms zo zware strijd van artsen, verpleegkundigen en verzorgenden zie. De tranen zitten mij hoog, als ik lees over mensen die alleen zijn in de laatste fase van hun leven. De tranen zitten mij hoog, als ik spreek met mensen uit Sliedrecht die hun partners of ouders niet meer kunnen bezoeken. Of als ik spreek met Sliedrechters die werken in ziekenhuizen en nu al zo veel te verduren krijgen, terwijl de piek nog moet komen. Of …
Ja, de tranen zitten mij hoog. Kun je in deze tijd nog wel Pasen vieren? Is het niet beter om Pasen maar gewoon uit te stellen?
Ja, de tranen zitten mij hoog – maar juist nú komt het aan op hoop. Hoop die je niet uit handen wordt geslagen, maar hoop die jou draagt, in de stormen van het leven en in de onzekerheid van ons bestaan. Hoop – juist als de aarde wankelt. Die hoop heeft alles te maken met Jezus Christus en met het feest van Pasen.
Het verhaal van de Bijbel gaat niet over hoe we een leven kunnen krijgen zonder tegenslagen. Nee, het gaat over hoe we in alle onzekerheid en in het woeden van de tijd moed en hoop houden.
Hoe? Met Goede Vrijdag gedenken we Jezus’ liefde tot het uiterste. We geloven dat door zijn lijden en sterven de machten van het kwaad en de dood zijn overwonnen. En we geloven dat door de opstanding er een nieuw perspectief is; een andere kijk op het leven, op óns leven. Het licht van Gods toekomst zet ons leven hier in een ander licht: het licht van de dragende hoop. Die hoop stijgt uit boven angst en draagt het zaadje van Gods belofte van nabijheid in zich. Het wordt zichtbaar in onze zorg voor kwetsbaren, in onze gebaren van omzien en liefde.
Opstanding is een uitnodiging, een aansporing om niet de moed te verliezen als we verteerd lijken te worden door lijden. Het is een aansporing om op te staan tegen moedeloosheid, onverschilligheid en onrecht. Niet de chaos, niet het lijden en ook niet de dood hebben het laatste woord, maar Gods liefde is het eerste en het laatste Woord.
In dát licht van de opstanding wordt in onze tranen de regenboog zichtbaar.
Alexander Veerman 
Geef een reactie