God,
De stilte weerkaatst in mijn hoofd, echoot tot in de diepte van mijn hart
wekt mijn angst en roept tot leven wat verborgen lag
in de schaduwen en de plooien van mijn wezen.
De stilte verstikt en verwart
nu ik mis wie ik verloren ben aan de dood en het leven
De stilte verlamt en vertraagt
nu ik verdwaald ben
in het onbekende land van verlies
waar ik de taal niet spreek en de weg niet ken
De stilte, God
is oorverdovend
Dat ik in de stilte
rust mag vinden en
uw vrede in mij mag rusten
Dat deze stilte uw stilte mag worden
de stilte van de sabbat
van reikhalzend verwachten
Dat in deze stilte
ik Uw woord mag horen dat leven wekt
zoals eens op de eerste dag
Spreek toch God
en wek ik mij het leven
en spoel weg de doodsheid
de traagheid en het ongeloof
Spreek toch God
En wek in mij de hartstocht
en spoel weg de onverschilligheid
Uw stilte God
wekt in mij de diepe rust
om weerstand te bieden aan de machten
en te volharden tot ik hoor
Uw woord dat het leven schept
Alexander Veerman 
Prachtig!!! Thank you!!!