De boodschap op de persconferentie van premier Rutte op 21 april was duidelijk. De maatregelen om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan, zullen voorlopig in de meeste gevallen gehandhaafd blijven. Ik ben blij voor de kinderen (en voor de gezinnen) dat zij weer naar school mogen en dat samen sporten (binnen de afspraken) weer mogelijk is. Het is goed om weer schoolstructuur te hebben en vrienden en vriendinnen te kunnen zien. Het is belangrijk om weer samen met vrienden een balletje te kunnen trappen.
Hard gelag
Tegelijkertijd was de boodschap voor velen ook een hard gelag. Het bezoekverbod voor instellingen blijft van kracht – hoewel het er naar uitziet dat er versoepelingen mogelijk worden. Ik begrijp de achterliggende gedachte en de noodzaak van deze maatregel, maar het maakt me ook verdrietig. Voor ouders die hun kinderen niet kunnen bezoeken en even in de armen kunnen nemen. Voor partners die niet bij hun geliefde kunnen zijn. Voor kinderen die hun ouders niet kunnen opzoeken. Voor een ieder van wie een geliefde, vriend of familielid in een instelling verblijft en even langsgaan niet tot de mogelijkheden behoort. Het maakte me verdrietig voor de mensen die in de instellingen verblijven en soms zo uitkijken naar bezoek, naar het samenzijn met wie hen lief is. Het komt aan op volhouden. Elkaar bemoedigen: houd moed!
Ik ben dankbaar voor de inzet van verzorgenden en verpleegkundigen. Wat tonen zij een liefde voor hun bewoners, cliënten en patiënten en wat doen ze enorm hun best om het contact met het thuisfront van de bewoners te onderhouden. Dank daarvoor!
Ondernemers onder druk
De boodschap was ook een hard gelag voor zoveel ondernemers. Opnieuw: ik begrijp de noodzaak van de maatregelen, maar ik zie ook de pijn en de machteloosheid bij ondernemers die het werk van misschien wel jaren of de dromen voor de toekomst in rook zien opgaan. Ik zie de zware beslissingen waar werkgevers voor staan: kunnen we de mensen nog in dienst houden of moeten we werknemers ontslaan? Ik zie de zorg en onzekerheid van wie geen werk meer heeft. Meer dan ooit komt het aan op solidariteit, op onderling omzien, op bemoedigen: houd moed!
Onze samenleving staat onder druk, zeker nu de maatregelen langer duren. Het betekent dat de extreme omstandigheden het nieuwe normaal zijn. Dit is het. Voorlopig moeten we het hiermee doen. Maar we hoeven het niet alleen te doen.
Tekenen van hoop
Ik ben onder de indruk van alle tekenen van meeleven en van onderling omzien. Wat gebeurt er veel dat hoop geeft. Er zijn zoveel gebaren van liefde: een berenroute voor de kinderen. Een draaiorgel voor de verzorgingshuizen. Kinderen die stoepkrijten voor oma. Kaartjes: we denken aan je. Een bloemetje: weet dat je niet vergeten wordt.
Dit zijn tekenen van hoop die helpen om vol te houden. Laten we met hart en ziel lief hebben, zeker nu het voor sommigen zo zwaar is geworden. Houd moed en heb lief!
Alexander Veerman 
Geef een reactie