Geef licht door!

Eindejaarsbijdrage voor Sliedrecht24

Het afgelopen jaar was en is een vreemd, verwarrend en ingrijpend jaar geweest. Nog niet eerder is het voorgekomen dat de wereld letterlijk tot stilstand kwam. Van de ene op de andere dag in maart zaten ook wij in Nederland in een Lock down. Corona of COVID-19 was niet langer iets van ver weg, maar drong ons eigen dagelijkse leven binnen.

Ik vond het aangrijpend om de volle ziekenhuizen te zien en om de verhalen van de verpleegkundigen te horen. Het maakte me machteloos om te zien dat verpleegtehuizen en instellingen op slot gingen en bezoek niet meer mogelijk was. Wat een impact had dat op de bewoners. En wat een impact op partners, ouders, kinderen, familie en vrienden die niet meer op bezoek konden gaan.

De onzekerheid bij ondernemers en werkgevers die noodgedwongen hun zaken moesten sluiten was groot. Het was ook verdrietig voor kinderen en jongeren die vrolijke en samenbindende activiteiten zagen wegvallen: sport, clubkampen, afsluitende musicals, eindexamenfeestjes of ontmoetingen met leeftijdsgenoten. Opeens kon dat niet meer.

Maar wat mij het meeste aangreep, dat waren de verhalen over mensen die alleen stierven, omdat er geen familie bij aanwezig mocht zijn. Of van mensen die corona hadden gekregen en nu nog dagelijks de gevolgen van dit virus ondervinden.

Het was een heftige tijd, maar er gebeurden ook verrassende en mooie dingen. Het meeleven met elkaar, was in die eerste maanden ongekend. Al die kaartjes die werden verstuurd, de telefoontjes, app-groepen enz. We keken naar elkaar om!

Het was ook hartverwarmend om te zien dat vrijwel iedereen zich probeerde te houden aan de ingrijpende coronamaatregelen om zo de ouderen en mensen met een kwetsbare gezondheid te beschermen en het was, weliswaar op een vreemde manier ook een goede tijd, omdat er meer gelegenheid was om tijd door te brengen met het gezin. Wat viel er veel drukte en stress weg.

En wat ook opmerkelijk was: omdat het vliegverkeer sterk verminderde, er minder mensen op de weg waren en de industrie minder produceerde, ademde de aarde weer op. De luchtverontreiniging daalde sterk, zelfs het stikstofprobleem verminderde.

Voor onze geloofsgemeenschap was het ook een moeilijke tijd. We misten (en missen nog steeds) de ontmoeting, het samen zingen, het samen koffiedrinken na de kerkdienst. Wat we in die fase hoopten, was dat het tijdelijk zou zijn. Met een beetje pech misschien tot de zomer…. in september zouden we toch wel weer naar het ‘oude normaal’ terug kunnen, toch?

Het liep echter anders. Het virus is er en gaat niet meer weg. We kijken uit naar het moment dat we gevaccineerd kunnen worden, maar tot die tijd is afstand houden noodzakelijk – en daarna misschien ook nog wel. Opnieuw zitten we in een Lock down. Maar deze is echt anders dan in maart. Er is minder eensgezindheid. Het blijkt lastiger om zelfdiscipline op te brengen. Er is meer somberheid. En het einde is nog niet in zicht.

Wat kun je meegeven naar het nieuwe jaar? Misschien wel dat het voor ons meer dan ooit aankomt op volhouden en volharden. We zijn dit verplicht aan de mensen in de zorg, de mensen met een kwetsbare gezondheid, de ouderen, de ondernemers.

Misschien is het ook goed om op een nieuwe manier naar ons eigen leven te kijken: hoe kunnen we de rust en aandacht vasthouden? Hoe kunnen wij het milieu beschermen? Hoe kunnen we de economie anders inrichten: niet de economie van altijd maar meer, maar die van genoeg? Hoe kunnen we zorgen voor de meest kwetsbare medemensen op onze aarde?

Volhouden en volharden. Maar wel sámen. We staan er niet alleen voor. Kerst is het feest van het Licht. Met Kerst denken we eraan terug dat God zelf mens is geworden. Dat is het geheim van de geboorte van Jezus. Gods hart gaat uit naar onze kwetsbare en gebutste levensverhalen. Chaos, duisternis en zinloosheid hebben niet het laatste woord, maar Gods licht en liefde.

Daar waar wij liefde doorgeven, geven wij het licht door: in het omzien naar elkaar en de aandacht voor elkaar.

Graag wens ik een ieder dat geloof en die liefde, voor jezelf en voor de ander.