Het is een roerige en onrustige tijd. Politiek is er veel in beweging, maar de verschuivingen in macht brengen alleen maar meer zorgen en meer instabiliteit. Grote groepen vluchtelingen uit de regio zoeken een veilig heenkomen. De spanningen lopen daardoor alleen maar op. Een groep lijkt geen last te hebben van deze zorgen en spanningen. Deze groep weet munt te slaan uit de omstandigheden. Ze profiteren volop en ervaren een zekere welvaart. De ‘gewone man’ heeft het nakijken. Het is ploeteren tegen de klippen op. Het is aanmodderen met alle onzekerheid en machteloosheid.
Dit zou zomaar over vandaag kunnen gaan. Maar we bevinden ons in Jeruzalem, 700 v Chr. (Overigens heb je gelijk, die onrust en het onrecht, is dat niet van alle tijden en alle plaatsen?) Jeruzalem wordt bedreigd door Assyrië en Egypte. Hoe blijf je als klein land overeind? En hoe blijf je staande als mens als al die machten en krachten langs en over je heen razen. Ben je niet gewoon een speelbal op de golven?
Micha, een profeet van de God van Israël, neemt geen blad voor de mond. Scherp en krachtig stelt bij wantoestanden aan de kaak. Het gesjoemel met regels voor zelfverrijking. Corruptie. Discriminatie. Dat kan en mag niet bestaan voor Gods aangezicht. Maar Micha gaat nog een stap verder. Door wiens schuld zit Israël in deze onrustige tijd? Hoe gemakkelijk wijs je niet naar de ander. Naar God. Naar de elite. Naar buitenlanders. Naar de kerk. Micha gaat niet zomaar mee met dit wijzen. Nee, hij vertelt van een rechtszaak tussen God en het volk. Iedereen wordt uitgenodigd naar zijn of haar rol te kijken.
God daagt Israël. Het is een verrassend en pijnlijk rechtsgeding. God zegt: Wat heb ik je misdaan? Daar klinkt Gods gekwetstheid en pijn in door. Het zet mij aan het denken: God verbindt zich met mij. Op leven en dood. Die verbondenheid maakt mij tot op een diep existentieel niveau verantwoordelijk. Waar het om gaat, is om het doen van gerechtigheid. Dát is hier de kern. Die gerechtigheid laat zich niet afkopen door gebeden, offers of een vroom leven. Nee, het gaat om onszelf. Pas dan zullen we zicht krijgen op de crisis waarin we ons bevinden.
De weg uit de crisis is het handelen naar Gods wil, stelt Micha. Dan opent het goede leven zich en dat geeft houvast in goede en in kwade dagen. Wat God wil? Recht doen, trouw en betrouwbaar zijn en de weg van de HEER gaan. Het komt aan op het wandelen met God.
Terug naar vandaag. Naar deze zondag voor het werelddiaconaat op 7 februari. In veel kerken zal gecollecteerd worden voor het project van Kerk in Actie in Bangladesh. De klimaatveranderingen hebben grote invloed op de delta in Bangladesh. Er zijn in toenemende mate overstromingen door wervelstormen. Er worden manieren gezocht voor een klimaatbestendige landbouw voor de boeren die in de kuststreek leven.
Maar dit kan nooit ons hele antwoord zijn. We hebben in het Westen een belangrijk aandeel in de klimaatveranderingen. Kunnen we onze schuld afkopen door deze collecte? Zullen we niet beter in de spiegel moeten kijken? Waar hebben wij in onze eigen leven mogelijkheden om op een andere manier te gaan leven?
In Micha 6 staat een opmerkelijke zin: de heuvels en bergen zijn getuigen die door God worden opgeroepen. In Bijbels opzicht is dit minder opmerkelijk dan het lijkt. De aarde is door God geschapen en dat is niet voor niets. Er is een grootse liturgie op aarde. Heuvels verheffen hun stem. Rivieren klappen in de hand. De maan en de sterren zingen van het werk van God. Met andere woorden: de hele wereld is een icoon van God. In de schepping komt God aan het licht. Wat doet mijn handelen met het loflied van de schepping?
Laten we ons oefenen om te wandelen op Gods weg: met eerbied voor de schepping, met respect en liefde voor onze medemensen, in verbondenheid met God die ons weer op de benen zet en doet opstaan. Zijn genade en liefde in Jezus Christus als dragende grond.
Kan de schepping God alle eer geven of sta ik dit loflied in de weg? Wat gebeurt er als God de Biesbosch en de polders oproept als getuigen?
Alexander Veerman 
Geef een reactie