Kerstmusical enthousiast ontvangen

Wat waren we blij dat de kerstmusical afgelopen zaterdag (18 december 2021) door kon gaan. Dat was beslist geen vanzelfsprekendheid. Zouden de maatregelen uiteindelijk de plannen gaan dwarsbomen? Ja, er moest geanticipeerd worden op de 17.00 uur-regel. De generale repetitie en de uitvoeringen werden naar voren gehaald van vroeg in de avond naar de middag. En zo kon het toch doorgaan. De herberg zit vol!, een prachtige aansprekende kerstmusical. Ruim 30 kinderen deden aan de musical mee.

Wat is er hard gewerkt door de kinderen die elke zondag trouw kwamen repeteren, met zoveel plezier! En wat is er ook veel werk verzet door de clubleiding en door Zingen en Zo. En al die energie, al dat repeteren, resulteerde in twee ge-wel-di-ge uitvoeringen op zaterdag. De reacties van de familie die in de zaal aanwezig kon zijn en van belangstellenden die via de livestream meekeken, waren lovend.

Kijk zelf maar:

Ik was een geluksvogel, omdat ik bij beide uitvoeringen aanwezig mocht. Wat heb ik genoten van het engelenkoor, van de herders, de Romeinen, de wijzen, de herbergier Nathan en moeder Deborah en dochter Mirjam. En Jozef en Maria. Wat waren de solisten ontzettend goed! Mooie en grappige dialogen, goede muziek met aansprekende en bemoedigende teksten, en een prachtig decor.

Hartelijk dank aan iedereen die aan deze musical heeft meegewerkt: Allian, Elske, Kirsten, Jessica, Tessa, Marieke, Jelle (geluid) en Edmar (licht). En aan de kinderen. En de ouders die de nummers inmiddels konden dromen.

We kijken uit naar een vervolg!

Love shine a light

Meditatie voor de kerstsing-in op 20 december 2020

Er is iets geks aan de hand.Iedereen wordt blij van iets aardigs doen. Even tijd maken om een ander te helpen. Even iets delen. Het kopje soep voor de buren. Een kaartje. De buurvrouw naar het ziekenhuis rijden. We weten allemaal dat een klein gebaar van vriendelijkheid een verkild hart kan ontdooien. We weten allemaal dat als we iets delen van wat we hebben, dat dat niet alleen een ander zo kan opbeuren, maar dat je er ook zelf van opknapt.

Love shine a light.

We delen liefde uit in omzien naar elkaar,  in zorg voor de aarde en de dieren en zo ontsteken we het licht. Hoe eenvoudig kan het zijn? Maar nu is er dus iets geks aan de hand. Er is genoeg liefde om uit te delen, maar er blijft een onoplosbare eenzaamheid. Er is genoeg eten om te delen, maar een deel van de mensen leeft in overvloed, een ander deel in armoede. Er is een groot verlangen naar vrede, maar we kunnen oorlogen niet stoppen. We steken lichtjes aan, maar in sommige levens neemt de duisternis alleen maar toe.

We kunnen kijken naar de mensen die vastzitten in vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden of op andere plekken langs de grens van Europa. Soms al jarenlang, zonder uitzicht, zonder hoop. Maar we hoeven niet eens de randen van Europa op te zoeken. Zitten de rafelranden ook niet in onszelf? We zien toch ook in ons eigen land, in onze eigen plaats, in onze eigen straat, in ons eigen leven, het tekort? De Bijbel heeft daar een woord voor: zonde. Dat is waar we aan onze bestemming voorbij leven. Waar we ons doel missen. Waar we tevergeefs leven. Waar we cynisch zijn geworden. Waar we onverschillig leven. Waar we ten koste van anderen leven.

Wat weerhoudt ons er toch van om onbekommerd lief te hebben en te delen? Om het licht te laten schijnen? Nelson Mandela zei al: niemand is geboren om te haten. We kunnen dus ook leren om lief te hebben. Waarom dan dat haten? In deze tijd van polarisatie en populisme is het aan de orde van de dag. Je moet voor jezelf zorgen. Je duwt anderen naar beneden om zelf beter voor de dag te komen. Op het schoolplein worden de posities bepaald. Love shine a light – dat mag zo zijn, maar pesten begint al op de basisschool en stopt niet in verzorgingshuizen.

Is het niet met name angst die ons de das om doet? Angst om tekort te komen? Angst om privileges te verliezen? Angst voor ..

En wat ook gewoon een gegeven is: misschien doe jij geweldig je best, maar raak je opgebrand.  Je kunt niet maar blijven geven als je ook niet ergens kunt bijtanken.

We herkennen het verlangen om te leven vanuit liefde, en tegelijkertijd lopen we ook aan tegen onze onmacht en onze weerstand. Dit is waarom Kerst zo belangrijk is. Wij kunnen niet onszelf uit het moeras omhoog trekken Wij kunnen niet zelf die krachten die onze wereld in een ijzeren greep houden doorbreken. Wij kunnen niet zelf onze zonden ongedaan maken.

Maar God, God is nooit opgehouden ons lief te hebben. God heeft vanaf het allereerste begin geroepen: er moet licht zijn En ook toen wij als mens een andere weg gingen, riep God ons terug in het licht. Uiteindelijk zond Hij zijn eigen zoon, gaf Hij zichzelf. Hij kwam op aarde kwetsbaar en weerloos. Hij gaf zichzelf omdat Hij gelooft in jou.

Omdat Hij jou liefheeft – daarom, daarom heeft het zin om lief te hebben. Om een licht te ontsteken, om te strijden voor recht en gerechtigheid, om je te bekommeren om je medemens – omdat God ons het eerst heeft liefgehad

Waarom zou je je bemoeien met iemand die gepest wordt – omdat God jou het eerst heeft liefgehad.

Waarom zou je je bekommeren om mensen die geen stem hebben – omdat God jou het eerst heeft lief gehad.

Waarom zou je je bekommeren om vluchtelingen in een ander land – omdat God jou het eerst heeft liefgehad.

Waarom zou je mild over jezelf denken, en zorgvuldig met je lichaam omgaan – omdat God jou het eerst heeft liefgehad.

Dat is het grote verhaal van Kerst. Wij zijn geen kaarsjes die langzaam maar zeker opbranden. Wij zijn olielampen gevuld met de liefde van God. Hij heeft ons liefgehad en daarom kunnen wij liefhebben. Dat licht, die aangename geur, die liefde mogen wij doorgeven. 

Love shine a light.

De kerst sing-in terugkijken? Dat kan hier

Secret Santa in Sliedrecht

In een van de lokalen van de oude Groen van Prinstererschool stapelen de kerstpakketten zich op. De hele middag komen mensen langs om één of meerdere pakketten af te geven. Vrijwilligers van Secret Santa nemen de dozen in ontvangst. Straks zullen zij zorgen voor de verspreiding van de kerstpakketten. Aan het einde van de dag staan er ongeveer 160 dozen.

Het concept is even eenvoudig als krachtig. En de impact van deze secret santa’s is van onschatbare waarde.

De organisatie vraagt enkele weken voor kerst of mensen inwoners van Sliedrecht kennen die wel een extraatje kunnen gebruiken. Zo worden de adressen verzameld. Het mooie van deze manier van werven is, dat er geen (protocollaire) voorwaarden zijn waar de adressen aan zouden moeten voldoen.

Vervolgens worden er secret santa’s geworven. Een secret santa maakt een kerstpakket voor een bepaald adres. Het adres is geanonimiseerd doorgegeven met een korte toelichting. Vermeld wordt of het gaat om een gezin of een alleengaande, of en hoe oud de kinderen zijn, of er huisdieren zijn en of er speciale wensen zijn. En vervolgens gaan de secret santa’s erop uit om inkopen te doen. Er is ruimte voor creativiteit en de santa’s maken een eigen en op het geanonimiseerde adres afgestemd kerstpakket.

De volgende stap is dat de mooi versierde pakketten worden ingeleverd bij de organisatie.

Tot slot is daar het prachtige moment dat de vrijwilligers van de organisatie de kerstpakketten die met zoveel liefde zijn samengesteld door dorpsgenoten, op de adressen gaan bezorgen. De aandacht, het gezien worden, dat extraatje – wat doet het de mensen goed die een pakket mogen ontvangen.

Organisatie hartelijk dank!

Waar een dorp groots in kan zijn – #mooisliedrecht

 

Staat er nog een raam open?

Deze weken zijn weken van vooruitkijken, van verwachten. Weken van voorbereiden op dat grootste en bijzondere feest: het feest van Gods omzien naar ons. Het feest van Gods bewogenheid met onze gebrokenheid en ons verlangen naar vrijheid en redding.

Het is goed om hier tijd voor te nemen. Tijd te nemen om na te denken over dat verlangen. Is het zo dat we uitkijken naar God? Is het niet vaker zo dat we verstrikt zijn geraakt in ons dagelijks leven. We staan op en gaan naar bed en in de tussentijd doen we onze dagelijkse bezigheden. Staat er nog een raam open? Een open raam om Gods licht binnen te laten vallen? Of leven we ons leven in het vaste ritme, afgesloten van verwondering en verlangen?

Om aan dat verlangen herinnerd te worden, om weer op het spoor van die verwondering te komen, is het van belang om elkaar te ontmoeten. Samen vieren helpt om het vuur brandend te houden.

We beleven en belijden ons geloof niet alleen in onze eigen huizen, in onze eigen levens, maar we delen die verbondenheid in het geloof ook in de kerkelijke gemeenschap. Soms wat meer aan de rand, soms wat meer richting de kern, maar wat ons samenbindt is de gedachte dat het heilzaam is om deel uit te maken van een gemeenschap.

Het is niet verwonderlijk dat de eerste christenen elkaar opzochten om elkaar te bemoedigen en te bekrachtigen. De kerk heeft als Lichaam van Christus zeggingskracht voor ons geloof. De gemeente komt samen rond het Woord. Om de gemeente als vindplaats van heil gaande te houden hebben we elkaar nodig: het onderlinge omzien en het onderlinge bemoedigen zetten de toon van de muziek. Dit onderlinge omzien is niet voorbehouden aan het pastorale team, maar is een opdracht en uitnodiging voor alle gemeenteleden. Laten we elkaar dragen in ontmoetingen en in gebed om zo samen ons verlangen te delen en om samen te verwachten.

Een leesrooster op weg naar kerst

 17 december

Psalm 63, 2 God, u bent mijn God, u zoek ik, naar u smacht mijn ziel, naar u hunkert mijn lichaam in een dor en dorstig land, zonder water. 

We leven toe naar Kerst – het grote feest komt elke dag dichterbij. Soms kan de nacht echter juist het koudst en donkerst zijn vlak voordat de dageraad zich aandient. Op zo’n moment van koude en duisternis is het verlangen naar God groot. Wat kan je juist dan hunkeren naar Gods aanwezigheid. Soms kan je leven voelen als een dor en dorstig water: wat kan dan het verlangen haast pijn doen naar Levend Water, naar de behoefte uitgetild te worden boven de zorgen, om gedragen te worden als je niet meer verder kunt.
We leven met verwachting, leven met hoop: juist als het de nacht het donkerst is, begint een vogel te zingen omdat hij weet heeft van de dageraad. Zo mogen we toeleven naar Kerst. “U zoek ik God”.

18 december

Psalm 19, 8 De wet van de HEER is volmaakt:
levenskracht voor de mens.
De richtlijn van de HEER is betrouwbaar:
wijsheid voor de eenvoudige.
9 De bevelen van de HEER zijn eenduidig:
vreugde voor het hart.
Het gebod van de HEER is helder:
licht voor de ogen.

Een nieuwe dag. Misschien spring je uit je bed om aan je dagtaken te beginnen. Misschien moet je eerst eens diep zuchten en kost het je veel energie om de dag onder ogen te zien.
Maar hoe begin je de dag? Wat is nu een leidraad? Wat houd je op de been en geeft richting? Psalm 19 is een mooie psalm omdat daarin niet alleen God als schepper, maar ook de Bijbel als richtsnoer wordt bezongen. Het gebod van de Heer is helder: dat geeft licht: Heb God lief boven alles, en je naaste als jezelf. Zo mogen we de week beginnen. Met onze dagelijkse beslommeringen. Tot eer van God!

19 december

Johannes 16, 33 Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: ik heb de wereld overwonnen.

Deze uitspraak van Jezus had ik op mijn studentenkamer op mijn raamkozijn geschreven. Een tekst om kracht aan te ontlenen. Wat moet je hier nog meer over zeggen? Het spreekt toch voor zichzelf? Deze woorden spreekt Jezus aan het einde van een gesprek met zijn leerlingen vlak voordat Hij gevangengenomen zal worden. Jezus spreekt over een tijd waarin het zwaar zal zijn voor zijn volgelingen. Hoewel Hij weet wat er gaat gebeuren, spreekt Jezus van vrede en overwinning. Dat is iets waar ik me steeds weer aan vast houd: het kan stormen in mijn leven, ik kan lijden onder gebeurtenissen en aan levensverhalen van mensen om mij heen. En dan zegt Jezus: houd moed, want Ik heb de wereld overwonnen! Geen macht kan tussen ons in komen te staan. Ja, het kan zwaar zijn, maar je mag in Mijn vrede blijven!

20 december

Jesaja 43, 19 Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis. 

We leven in het midden van de adventtijd. Het is de tijd dat we toeleven naar Kerst, dat we stil staan bij onze verwachting. Verwachten is actief vooruit kijken. Het is het vasthouden aan Gods belofte, het is mijn handen uitstrekken naar Gods redding. Jesaja geeft hier de belofte van God door: Ik ga iets nieuws beginnen. Dat is de belofte waar ik mij aan vast houd. God gaat iets nieuws beginnen. Mijn leven voelt soms zo als een onbegaanbare woestijn – waar kan ik water vinden? Hoe kan ik nog verder komen in mijn woestenij? Soms is mijn leven net een wildernis, een zoeken naar houvast. Overwoekerd worden en niet weten hoe ik aan deze wildernis kan ontkomen. Maar dan klinkt hier het woord van God dat Hij ook met mij iets nieuws wil beginnen: water om te drinken. Een weg door de woestijn. Het is die weg die ik wil gaan: Jezus Christus die zegt: Ik ben de weg. De gebrokenheid heeft niet het laatste woord. Het nieuwe leven ontkiemt al – zie je het niet?

21 december

Jes. 42 1 Hier is mijn dienaar, hem zal ik steunen,
hij is mijn uitverkorene, in hem vind ik vreugde,
ik heb hem met mijn geest vervuld. Hij zal alle volken het recht doen kennen. 2 Hij schreeuwt niet, hij verheft zijn stem niet, hij roept niet luidkeels in het openbaar; 3 het geknakte riet breekt hij niet af,
de kwijnende vlam zal hij niet doven. Het recht zal hij zuiver doen kennen. 

In Jesaja zijn veel teksten te vinden die vooruit wijzen naar de Messias: Jezus Christus. De tekst van vandaag wijst ook vooruit. Opnieuw een prachtige tekst die mij raakt. Enerzijds maakt Jesaja duidelijk dat met de komst van de Messias er recht gedaan zal worden. Het onrecht komt aan het licht, het kwaad wordt als kwaad benoemd, bestreden en overwonnen. Anderzijds laat Jesaja zien dat de Messias komt met een hartverwarmende zachtmoedigheid. Wie geknakt is en bij de vlam bijna niet meer wil branden, alleen nog walmen – jou heeft Jezus op het oog. Voor jou komt Hij op de aarde, om je bij te staan en te redden. Het licht schijnt onder ons!

22 december

Rom. 12, 21 Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.

Deze tekst spreekt mij persoonlijk geweldig aan. Het is een oproep om niet mee te gaan in de neerwaartse spiraal van het kwaad: bitterheid, haat en geweld. Het is een oproep om op een verrassende en ruimhartige manier medemensen tegemoet te treden, om de cirkel van geweld te doorbreken. Neem geen wraak.
Het is overigens niet zo dat de Bijbel onrecht maar de door vingers ziet. Zeker niet. In het vers hiervoor staat dat God wraak zal nemen. Het oordeel komt God toe en dat is in zichzelf troost. Het kwaad wordt benoemd en uitgebannen. Aan ons de opdracht ons leven niet te laten leiden door aangedaan kwaad, maar door de liefde van God in Jezus Christus.

23 december

Efeze 3, 16 Moge hij vanuit zijn rijke luister uw innerlijke wezen kracht en sterkte schenken door zijn Geest, 17 zodat door uw geloof Christus kan gaan wonen in uw hart, en u geworteld en gegrondvest blijft in de liefde. 18 Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, 19 ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid. 

Wat kan er soms veel gezegd worden in één zin! Wat Paulus hier schrijft is bijna niet te bevatten. Het vraagt om stil worden, de tekst te lezen en te herlezen, en de dankbaarheid en vreugde voelen. God schenkt mij kracht en sterkte. Dat is de basis van mijn geloof, ondanks mijn aanvechtingen en twijfels. Mijn vragen en zoeken. Het is die kracht, die bemoediging die de ruimte maakt dat Christus in mijn hart kan wonen: dan wil ik graag grote opruiming houden. Alle kamers van mijn hart bij langs, alles eruit gooien dat niet past bij het ontvangen van Christus. Wat een prachtige bezigheid met Advent! Christus die woning komt maken – dat is pas een fundament onder mijn bestaan: gegrondvest en geworteld in de liefde. Mijn dag begint goed. Ja, wat wil ik graag meer kennen van de liefde van Christus!

24 december

Lucas 1, 30 Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. 31 Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet hem Jezus noemen. 32 Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal hem de troon van zijn vader David geven. 33 Tot in eeuwigheid zal hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’

34 Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.’ 35 De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God.

Tijdens de adventsperiode wordt in veel kerken gelezen uit Lucas 1: het bezoek van de engel aan Maria. Een tekst die misschien veel vragen oproept. Twee dingen wil ik naar voren halen. Het eerste is dat de engel begint met goed nieuws: ‘Wees niet bang’. Dat is het refrein van Lucas 1: God ziet om naar de mensen, wees niet bang. Angst kan je op zoveel manieren beheersen, maar de hemelse boodschap is: wees niet bang. Er breekt een nieuwe tijd aan. Hoe ik dat zo zeker weet? Omdat de Heilige Geest bij dit begin aanwezig is. Dat is het tweede dat ik wil noemen. Zoals bij de schepping de Geest over de chaos zweefde als teken dat er iets zou gaan gebeuren, zo is ook bij dit begin de Geest aanwezig: er komt iets nieuws. En waar de Geest verschijnt, daar komt bezieling, nieuwe leven, herschepping. De vierde kaars straalt krachtig!

25 december Kerst: feest van het licht

Wanneer is uw kerst een geslaagde kerst? Wat is kerst eigenlijk? Het is een familiefeest bij uitstek. Het zoeken naar gezelligheid, naar vriendelijkheid, samenhang. Onderlinge verbondenheid. Tegelijkertijd is voor sommigen kerst een moeilijk feest. Juist de gebreken en het gemis komen schrijnend aan het licht.

Maar met zijn allen doen we ons best om kerst gezellig te maken. En dat is goed. Het is goed om feest te vieren, om elkaar op te zoeken, met elkaar te eten. Om prachtige bomen uit te zoeken, en je huis te versieren met lichtjes. Het maakt het donker minder duister en de sfeervolle kerstlampjes en kaarsjes maken ons eigen silhouet minder scherp. Het helpt om het echte kerstgevoel te krijgen.

Maar wat zoeken we nu precies? Kan het zijn dat onder het zoeken naar gezelligheid, het versieren, de lampjes, een verlangen zichtbaar wordt naar gekend te worden? Naar een licht dat hoop geeft in de duisternis? Dat is ook wat we in de Bijbel lezen: “Het volk dat in duisternis wandelt, ziet een groot licht”. Met de komst van God op aarde, met de geboorte van Jezus, is er een blijvend licht onder ons.

In dit licht mogen we tot onszelf komen. We mogen leven vanuit zijn licht. Niet langer hoeven we in de duisternis en schaduwen van de angst en onzekerheid te leven. God buigt zich naar ons toe, en is mens geworden om ons zijn reddende en helende hand te reiken  In Gods licht mogen we ons gekend en geborgen weten. Gods licht is niet verblindend en vernietigend Het is niet een hard en koud licht dat kil aanvoelt. Een licht waarin we ons ongemakkelijk voelen en ons schamen. In Gods licht mogen wij tot onze bestemming komen

Mogen we uitgetild worden boven angst en verdriet. Aan het licht komen geeft ons hoop, dat er meer is dan de gebrokenheid. Gods onvoorwaardelijke liefde heeft hij ons getoond in de komst van zijn zoon op aarde. Gods licht omstraalt je: de hemel is opengegaan. Ook in het nieuwe jaar met onzekerheden en verwachtingen mogen we het wagen met het licht van Christus!

 

Aan het licht gebracht

Af en toe kan het gebeuren dat je overvallen wordt door de duisternis. Laatst nog, toen ik onze hond Flower uitliet in het bos. We begonnen aan onze wandeling toen het nog licht was – hoewel, het was al wel bewolkt en somber. Gaandeweg de wandeling werd het donkerder. De schaduwen verdiepten zich. Het pad werd een vage kronkelende streep in een toenemende duisternis. Van schemer naar duisternis ging opeens snel. Alleen de bomen staken nog donker af tegen de zwarte en bewolkte hemel. Verder kon ik geen hand meer voor ogen zien.

In dat donker voelde ik me alleen. Het was lastig om de weg te kunnen onderscheiden, om te weten waar ik was en waar ik naartoe moest. Struikelend vervolgde ik mijn weg en haalde opgelucht adem toen ik in de verte licht zag.

Figuurlijk kan het ook zo voelen. Door gebeurtenissen die je hebt meegemaakt, door teleurstellingen, door ziekte of verlies. Of gewoon, omdat je het gevoel hebt dat er meer zou moeten zijn en dat je zoekt naar bestemming en doel in je leven. Ronddolen in duisternis. Dwalen in een leven dat beheerst wordt door angst. Daarover spreekt de profeet Jesaja (9,1): Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht. Zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen.

Dat kan raken aan een diep verlangen. Als dat eens zou kunnen – niet langer eenzaam. Niet langer de weg kwijt zijn. Niet langer tasten, zoekend naar houvast. Niet langer – maar zien, en gezien worden. Weten dat je er mag zijn, dat je er toe doet. Het licht dat vertrouwen wekt.

Wat is dat licht waar Jesaja over spreekt? Of wie? In het evangelie van Johannes (1,5) lezen we over dat licht: Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen. Johannes spreekt hier over Jezus Christus, als klein en kwetsbaar mens in onze wereld gekomen. Hij is gekomen in onze duisternis, in onze pijn en verlangen, in ons zoeken en dwalen, als het licht. Hij is gekomen om hen aan het licht te brengen, die in deze wereld ten onder dreigen te gaan. De kwetsbare en gebutste mensen. De vermoeiden en verdwaalden. Kostbaar in zijn ogen. Jezus is het licht van de wereld en heeft ons aan het licht gebracht. Troostend licht: geborgenheid en ruimte om op adem te komen.

Tegelijkertijd brengt dit licht van Jezus Christus nog iets anders mee: we worden opgeroepen om ons sterk te maken voor de strijd tegen onrecht. Zo lezen we in Johannes 3: 20 Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. 21 Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’ Dat is de uitnodiging met Kerst: we worden weggeroepen uit de duisternis naar Gods wonderbaarlijke licht. Jezus Christus reikt ons de hand en is met ons bewogen. Moge zijn licht over u schijnen!

Een niet zo veelkleurige kerst

Mijn Protestantse Kerk in Nederland gaat reclame maken. We worden opgeroepen om naar de kerk te komen met kerst. Het is een boeiende actie om zichtbaar te zijn in de samenleving. De invloed van geloofsgemeenschappen neemt af, en zelfs met oer-christelijke feestdagen blijkt kerkbezoek bij een toenemend aantal mensen niet meer vanzelfsprekend.

Het zichtbaar zijn in de samenleving juich ik dan ook van harte toe. Laten we als kerk dát uitdragen: we hebben betekenis voor de samenleving. In de afgelopen periode passeerden twee mooie voorbeelden: de doorwerking van de diaconie voor de samenleving, en de klacht door de PKN bij de Europese Raad over de behandeling van vluchtelingen door de Nederlandse overheid. Daar  ligt de kracht van de kerk: opkomen voor de mensen die nauwelijks of geen stem meer hebben. Schouder zijn voor de gemarginaliseerden in de samenleving. We hebben een boodschap voor mens en samenleving, van vernieuwing en hoop. Dat mag verteld worden!

Reclame?

Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik wel vragen heb bij het reclamespotje als middel en bij het te bereiken doel. Er gaan veel mensen met kerst naar de kerk, omdat het een goed gevoel geeft. Kerk speelt allang geen rol meer in hun dagelijks leven, en geloof is geïndividualiseerd. Moeten we de ‘gemoedskerkgang’ op deze manier promoten? Gaat de gang naar de kerk op die ene feestdag echt iets veranderen? En daarnaast: is de oproep om met kerst naar de kerk te gaan niet een geweldige open deur?

Los van deze vragen, liggen er prachtige kansen. Persoonlijk geniet ik van de aanloop met Kerstnacht en Kerst.  Blijkbaar kiert het nog naar zingeving en betekenis, en past een bezoek aan de kerk. Enerzijds is er ruimte voor de gezochte gezelligheid en traditie, anderzijds is er het ruimte om iets te vertellen van redding, omkeer en perspectief.

Buma

De commotie over het reclamespotje hield me niet echt bezig. Zelf heb ik er niet zoveel mee, maar als anderen het weten te waarderen, fijn! De commotie heeft echter een pijnlijke en persoonlijke doorwerking gekregen, omdat Sybrand Buma als gezicht van het CDA op veel weerstand stuit. Veel kerkleden herkennen zich niet in de politieke koers, en leggen dus een verband tussen het optreden van Buma met de uitstraling van de kerk. ‘Waarom moet een conservatief politicus mijn kerk promoten?’ Vandaag was in Trouw een reactie te lezen van iemand die overweegt zich uit te laten schrijven vanwege deze commercial. De woordvoerder van de PKN is verrast en verbaasd over de felheid van de reacties. Extra pijnlijk, omdat de commercial ons uitnodigt om samen verbondenheid te ervaren, en er voor iedereen plek is. ‘Komt allen tezamen’.

Lastige veelkleurigheid

De commotie naar aanleiding van de commercial roept twee vragen op: heeft de PKN wel voldoende nagedacht over de doorwerking van ‘het gezicht’ van de reclame? Die keuze is minder waardevrij dat nu wordt verondersteld. Wat mij verwondert, is dat we blijkbaar nog steeds in verzuiling denken. Als Buma optreedt, dan is het als politicus. Zou het niet zo kunnen zijn dat in het tijdperk van na de verzuiling, we niet meer op die manier naar elkaar kijken? Buma gaat naar de kerk, net zoals Havertong en Kips.

De verwijzing naar ‘Buma als kerkganger’ van de woordvoerder van de PKN laat een lastige werkelijkheid zien. We zijn in de PKN veelkleurig.  Dat is wat mij aanspreekt in onze kerk. Verschillende mensen, met verschillende achtergronden, uit verschillende tradities, met verschillende visies op geloof komen in de kerk bij elkaar. Ook mensen met tegenovergestelde visies en meningen vinden elkaar rond het Woord dat open gaat. Door met elkaar de dialoog aan te gaan, en niet de discussie, ontstaat er ruimte om van elkaar te leren. Buma als kerkganger nodigt uit om een gesprek te voeren over de betekenis van geloven. Over de vraag naar de doorwerking in het dagelijks leven en in de politieke keuzes.

Het lijkt er echter op dat we zeggen: ‘veelkleurig zijn is leuk als iedereen hetzelfde denkt of als de ander onzichtbaar blijft als die ongemakkelijke standpunten heeft’. Maar zo is veelkleurigheid niet bedoeld. We zullen elkaar niet moeten verketteren, maar de dialoog zoeken en daarbinnen mogen we elkaar ook aanspreken.

Komen we met kerst allen tezamen? Of vooral die mensen met wie we ons goed weten te verhouden? Dit gezegd hebbend, is de keuze voor Buma niet handig gebleken. Veelkleurigheid vraagt om verbindende mensen die in staat zijn om bruggen te bouwen. Kips en Havertong roepen niet die vragen op die Buma oproept. De eerste associatie bij Buma is CDA-politicus, en de tweede conservatief. Dat raakt aan waarden en normen waar de kerk zich ook over uitspreekt: barmhartigheid en gerechtigheid. Misschien was de commotie minder geweest wanneer er ook een progressieve politicus was aangeschoven. Met kerst gaan we samen aan tafel en raken we met elkaar in gesprek.