De twee spionnen liggen met bonzend hart doodstil op het dak, in de donkere nacht. Rachab had hen razendsnel naar boven gebracht en verstopt onder het vlas dat op het dak lag te drogen.
Leuk om te weten: Vlas werd gebruikt om linnen van te maken. Van linnen kon je kleren maken, maar ook grote lappen stof. Het vlas moest eerst drogen en werd daarna bewerkt.
Ze horen de soldaten van de koning van Jericho schreeuwen. ‘Waar zijn die mannen? Vertel op!’ Zacharja pakt zijn zwaard nog steviger vast. Joas legt voorzichtig een pijl op zijn boog. Allerlei gedachten flitsen door zijn hoofd. Wat was hij trots dat hij mee mocht met Zacharja om het gebied te verkennen. Het Joodse volk was aangekomen bij het Beloofde Land. Ze hadden hun kamp opgeslagen aan de oever van de Jordaan. Het tentenkamp zinderde van de spanning. Eindelijk was het volk aangekomen op de plaats van bestemming. Eindelijk kwam er een einde aan die lange, lange tocht door de woestijn.
Jozua, de leider van Israël, wilde precies weten wat hij kon verwachten als het de Jordaan over zou trekken. Hoe sterk waren de vijanden? Wat was de beste route? Om dat uit te vinden, had Jozua aan Zacharja, een van de dapperste Israëlieten, gevraagd om het land te gaan verkennen. En Zacharja had hem, Joas, meegenomen, omdat hij zo goed kon boogschieten.
Het was een spannende tocht. Niemand mocht weten dat zij bij de Israëlieten hoorden. Ze waren immers spionnen. En zo waren ze in Jericho terecht gekomen. Jericho was een sterke stad met grote, hoge muren. Toch waren de mensen bang. Bang voor dat volk uit de woestijn.
Omdat het bijna donker was, zochten ze een plek om te overnachten. Niemand gaat de stad uit als de schemer valt. Ze informeerden of er ergens een herberg was. Zo kwamen ze bij Rachab terecht, een zelfverzekerde en mooie vrouw die een eigen herberg had bovenop de muur. De muur van Jericho was zo gebouwd, dat er op en tegen de muur ook allerlei huizen stonden.
Moe van de spannende tocht en licht in het hoofd van het bier, zaten Zacharja en Joas een beetje te suffen in de gelagkamer. Ze waren nog de enige gasten. Opeens werd er hard op de deur gebonsd. Rachab reageerde verrassend snel. ‘Naar boven, nu!’, siste ze. Ze rende achter de spionnen naar het dak, beval hen te gaan liggen en strooide het vlas over hen heen.
Snel ging ze naar beneden en opende de deur.
De opgewonden stemmen van de soldaten klinken luid door de nacht. Ze horen de rustige stem van Rachab. Joas spitst zijn oren, maar hij verstaat niet wat ze zegt. Is ze te vertrouwen? Zitten ze nu niet als ratten in de val?
Dan horen ze de soldaten vertrekken. Hollende voetstappen op weg naar de poort. ‘Open de poort, snel! We moeten die spionnen achterna, voordat ze hun kamp bereiken’.
Zacharja en Joas gaan op hun knieën zitten en schudden het vlas van zich af. Rachab komt naar hen toe en vertelt dat ze de soldaten heeft wijsgemaakt dat de spionnen al vertrokken waren. ‘Waarom doe je dit?’, vraagt Zacharja. ‘Je kent ons niet en je brengt zo je eigen leven in gevaar’.
Dan begint Rachab te vertellen. Over de verhalen die Jericho binnendruppelen. Verhalen over de kracht van de God van Israël. Verhalen over de wonderen die die God gedaan heeft. ‘Weet je’, zegt Rachab. ‘Jullie God is echt God. Ik wil graag bij Hem horen. Daarom heb ik jullie geholpen. Nu moet je me beloven dat als jullie Jericho aanvallen, je mij en mijn familie zult sparen. Hier heb ik een touw waarmee ik jullie van de muur kan laten zakken’
‘Dat is goed’, zegt Zacharja. ‘Hang dit rode koord uit je raam, als we de stad komen belegeren. Dan zien we waar jij bent. Iedereen die in jouw huis zal zijn, zal worden gespaard’. De spionnen laten zich van de muur zakken en verdwijnen in de nacht.
Korte tijd later doemt het volk Israël op voor de muren van Jericho. Rachab wordt niet alleen gespaard, maar ze wordt zelfs een van de voorouders van Jezus. Want een ding is zeker. God doet wat Hij belooft. Beloofd is immers beloofd!
Alexander Veerman 