Alledaags misbruik

Op maandagochtend mag ik graag de columns van Marijn de Vries lezen. Ze heeft de gave om op een aansprekende manier van binnenuit over de prestaties van sporters te schrijven. Vanochtend las ik haar column echter met tranen in mijn ogen. De columniste reageerde op de verhalen over seksueel misbruik in het Engelse voetbal. Een oud-profvoetballer bracht naar buiten dat hij als kind jarenlang was misbruikt door de trainer. Meerdere voetballers meldden zich vervolgens. Het inderhaast opgerichte meldpunt zijn inmiddels meer dan 100 meldingen binnengekomen. Een van de voetballers die met zijn verhaal naar buiten is gekomen, Unsworth, vertelt dat hij tussen de vijftig en honderd keer is verkracht door zijn jeugdtrainer.  Unsworth zat gevangen in het web van misbruik.  “Ik wist dat het verkeerd was, maar ik wilde zo graag voetballen”.

Eigen ervaringen

In haar column vertelt Marijn de Vries over haar eigen ervaringen. Hoe ze door de ploegleider werd geïntimideerd, vernederd en afgesnauwd. Hoe ze door de mechanieker werd klemgereden en bedreigd. Hoe ze door de masseur werd misbruikt. “Ik twijfelde aan mezelf. Liet hem begaan, want ik wilde geen gedoe. En ik was notabene 30!”

Dat is wat ongewenste grensoverschrijdingen met mensen doen: ze maken onzeker, kwetsbaar. Ze onteigenen het lichaam. Het misbruik roept gevoelens van schaamte op, waardoor het nog weer lastiger wordt om met je verhaal naar buiten te komen.

Veilige sport

Naar aanleiding van drie sporters die in 1996 naar buiten kwamen met hun verhaal dat zij door hun trainer seksueel waren geïntimideerd, is er een Vertrouwenspunt Sport voor volwassenen opgericht. Ook wordt er door het Ministerie van VWS hard gewerkt aan een veilig sportklimaat, onder andere door preventie en het verplicht stellen om een Verklaring omtrent gedrag te vragen voor vrijwilligers die met kinderen en jongeren werken.

Alledaags misbruik

Wat opvalt in de verhalen over misbruik is het alledaagse, het terloopse. Het zit diep in de genen van onze samenleving. Het is niet alleen maar de pedoseksueel in de grote stad, maar het zijn ook onze buren, familieleden, kennissen en vrienden. We zullen de cirkel van misbruik moeten doorbreken door het geheim te doorbreken. Door niet langer te zwijgen. Door te vertellen over de ernstige gevolgen van dergelijke grensoverschrijdingen. Door de ander niet langer weg te laten komen met ‘het was maar een geintje’. ‘Iedereen doet het toch’. ‘Ik bedoel het niet zo’. We zullen een heldere grens moeten trekken – voor onszelf, voor onze kinderen.

Doorbreek het zwijgen

Ik heb de column van Marijn de Vries met tranen in mijn ogen gelezen. Ze wilde dolgraag fietsen. Koersen. Ondertussen maakten mensen om haar heen misbruik van hun macht, misbruik van haar. Waar macht is, kan het zo gemakkelijk ontaarden in misbruik. Kijk niet weg, maar spreek je uit.

Vijf inspirerende momenten van de Olympische Spelen 2016

De Olympische Spelen zijn afgelopen. Sommigen zullen ongetwijfeld opgelucht ademhalen: eindelijk weer tijd en ruimte voor andere zaken dan sport in de media. Voor anderen is het weer wennen en een beetje afkicken. Zelf heb ik de afgelopen drie weken de Spelen met plezier gevolgd. Door de vakantie was ik in de gelegenheid om veel sporten te kunnen volgen. Er waren veel bijzondere, indrukwekkende en aangrijpende momenten. Hieronder heb ik vijf momenten opgenomen die ik als inspirerend heb ervaren, hoewel ik me realiseer dat er ook andere momenten te noemen zouden zijn.

5. De val

Annemiek van Vleuten reed een schitterende wedstrijd en het leek erop dat zij goud zou gaan winnen . Tot dat moment waarop ze een stuurfout maakt en hard tegen het asfalt sloeg. Eén moment van concentratieverlies. Eén fout. Net als met de val van Epke Zonderland maakte die ene fout een einde aan de Olympische droom. Jaren lang was naar dit moment toegewerkt. Veel was er voor gelaten, veel was er voor gedaan, maar in een oogwenk kan het allemaal anders zijn. In het interview vertelt Annemiek van Vleuten hoe ze haar val beleefd heeft en dit een plekje moet geven. Wat ik inspirerend vind, is hoe deze sportvrouw omgaat met haar teleurstelling en tegenslag. Misschien is dat ook een essentieel gegeven in de sport: het leren opstaan, steeds weer, na elke val.

 

 

4. Tranen van geluk en van ellende

Het winnen van een medaille is de bekroning van een lange en soms eenzame weg. Tijdens de Spelen won Sharon van Rouwendaal goud op de 10 kilometer open water. Direct na haar bijzondere prestatie werd zij geïnterviewd. De tranen zaten hoog. Ze had in de periode voorafgaande aan de Spelen met veel tegenslagen te kampen gehad. Ze had afgezien en veel moeten overwinnen. Het zijn de tranen en de uitzinnige vreugde, die ik terugzag bij andere medaillewinnaars, zoals judoka Annicka van Emden. Het doet me ook denken aan al die sporters die om wat reden dan ook hun droom uiteen zagen spatten. Wat mij aanspreekt is dat deze sporters alles op alles zetten, hun droom najagen en een bewonderenswaardige doorzettingsvermogen en volharding aan de dag leggen, terwijl hun droom ook zo kwetsbaar is.

 

 

3. Dankbaarheid

Voor het eerst sinds 1924 stond rugby weer op het programma van de spelen. Hoewel insiders op de hoogte waren van de kracht van het team , was Fiji toch een opvallende en verrassende winnaar. Wat bijzonder was dat deze grote en sterke mannen na de winst in de finale in een kring gingen staan en samen een we have overcome by the blood of the Lamb zongen. Jammer genoeg is het filmpje niet meer beschikbaar op Youtube, maar dit lied bezorgde menig luisteraar kippenvel. Tijdens de uitreiking van de medailles knielden de rugbyers. Het lied en het knielen waren manieren om hun dankbaarheid te laten zien. Dat vind ik inspirerend: leven vanuit dankbaarheid betekent dat je van je af durft te wijzen, zonder je trots over je prestaties los te hoeven laten.

2. Oog voor de ander

Een bijzonder moment van sportiviteit zag ik tijdens de kwalificatie voor de 5000 meter op de Spelen in Rio. De Nieuw-Zeelandse Nikki Hamblin besluit na een valpartij om niet direct door te rennen, maar zich eerst te bekommeren om de ook gevallen Amerikaanse concurrente Abbey D’Agostino.

 

 

1. Vreugde

Voor mij persoonlijk was het mooiste moment het interview met Churandy Martina. Zijn optimisme, volharding, kracht en plezier heeft alles te maken met zijn relatie met God. Door zijn geloof kan hij enerzijds kracht en energie vinden om steeds weer voor het hoogst haalbare te strijden, en anderzijds kan hij zijn prestaties ook op een gezonden manier relativeren en nuanceren. Wat blijft is zijn vreugde. ‘Ik ben blij’. Een bijzonder inspirerende persoonlijkheid.

 

 

Tot slot

Ongetwijfeld zijn er veel meer inspirerende momenten te noemen. Ik ben benieuwd wie of welke prestatie jou inspireert en op welke manier.