Noodkreet uit Amsterdam. Wachten we tot ze overlijden?

In Amsterdam verblijven meer dan 100 uitgeprocedeerde asielzoekers in de Vluchtgarage. Een donker en ontoereikend onderkomen. Geregeld staan er nieuwe asielzoekers op de stoep met de vraag of er nog bij kunnen. Maar dat is niet mogelijk. Er is een gebrek aan voedsel en aan allerhande spullen. Zoveel mensen in deze deprimerende ruimte is vragen om problemen. De bewoners van de Vluchtgarage worstelen met verhalen uit het verleden die ze mee hebben genomen op hun vlucht. Ze worstelen met de teleurstelling over de procedure, met het wantrouwen en ongeloof waarmee ze bejegend zijn. Ze worstelen met pijnlijke en vernederende ervaringen die ze tijdens de verhoren hebben opgedaan. Ze worstelen met uitzichtloosheid, onzekerheid over de toekomst en wanhoop.

De asielprocedure in Nederland is niet sluitend. Elk jaar worden 5000 uitgeprocedeerde asielzoekers op straat gezet. Ze worden geacht om binnen 48 uur op eigen initiatief naar hun thuisland terug te keren. Sommigen zitten nog in procedures, anderen bleken met betere begeleiding van bv. Vluchtelingenwerk toch recht te hebben op een verblijfsvergunning, weer anderen kunnen niet terug omdat ambassades niet meewerken, en anderen vrezen voor hun leven wanneer ze naar hun thuisland terug gaan. Deze groep vluchtelingen moet op straat zien te overleven. Ze hebben geen toegang tot medische zorg, mogen niet werken, krijgen geen uitkeringen. De groep in de Vluchtgarage maakt deze ellende zichtbaar. ‘We are here’. Onder deze naam vragen ze om gezien te worden, niet langer genegeerd, vragen ze aandacht voor hun problemen en om een menswaardige oplossing.

De situatie wordt steeds nijpender. Er is niet voldoende eten voor de bewoners van de Vluchtgarage. Een opvang in een voormalige gevangenis zal een dezer dagen gesloten worden, zodat 125 mensen extra naar de Vluchtgarage zullen komen. Iedereen die bij deze groep betrokken is als vrijwilliger of professional is geschokt over de omstandigheden waarin de vluchtelingen moeten leven. De dreiging dat psychisch ernstig belaste mensen zullen doorslaan of dat verzwakte vluchtelingen zullen overlijden is reëel.

Ik wil daar niet op wachten. Dit onrecht kan niet ongezien plaatsvinden. Het gaat om ménsen.

Onder andere de diaconie van Amsterdam is betrokken bij de Vluchtgarage. Er is dringend behoefte aan geld om voedsel aan te kunnen schaffen, om te kunnen overleven. Er is behoefte aan mensen die op bezoek komen, in gesprek gaan met de vluchtelingen. Er is behoefte aan gezien worden, er mogen zijn.  Er is behoefte aan handige mensen.

Uit Amsterdam komt een noodkreet, en daar wil ik graag gehoor aan geven. Deel dit blog, verzamel geld, stel dit onrecht aan de kaak. Geld wordt ingezameld via stichting X min Y: If you can give money, we can use it to survive and live. Bank 609060 of. Stichting XminY Beweging, ref. We Are Here

Organiseer een actie, schrijf een lied, was auto’s – laten we met elkaar dit leed het hoofd bieden.

De Vluchtkerk – een impressie

We zijn net terug van een bezoek aan De Vluchtkerk. Het was onze eerste kennismaking met de plaats die symbool staat voor die grote groep mensen die illegaal in Nederland verblijft. Klem gezet, omdat ze niet in Nederland mogen blijven, maar tegelijkertijd niet terug kunnen naar hun eigen land. De Vluchtkerk. Een betonnen kolos, grijs, kaal en kil. Het is niet een plaats waar je ‘thuis’ komt. 120 mensen, mannen en vrouwen,  hebben hier een onderkomen gevonden. Mensen met eigen levensverhalen. Mensen die niet alleen worstelen met trauma’s uit hun verleden, maar ook lijden onder de onzekerheid over hun toekomst. Mensen die leven met de angst opgepakt te worden, die leven met de boodschap: jullie horen hier niet. 120 mannen en vrouwen die proberen de dag door te komen, houvast te zoeken en te overleven. 

Plaats van hoop

Er is echter veel meer te vertellen over De Vluchtkerk. Het is ook een plaats van hoop. Hier in De Vluchtkerk worden de uitgeprocedeerde asielzoekers in hun mens-zijn gezien en erkend. Een bewoner van De Vluchtkerk is niet de ‘illegaal-die-hier-nier-hoort-te-zijn’, maar medemens, de ander – gelijkwaardig en wederkerig. De Vluchtkerk is een plaats van hoop, omdat buren, moskee, kerk en stad, gelovig en ongelovig, de handen ineen hebben geslagen om het grijze kolos enigszins leefbaar te krijgen. Wat zijn  er veel mensen als vrijwilliger bij De Vluchtkerk betrokken, en wat zijn er veel goede en bemoedigende ontmoetingen. Ik ben onder de indruk van de bewogenheid en bevlogenheid van de vrijwilligers en van de moed van de bewoners. Tot slot is De Vluchtkerk een plaats van hoop, omdat het is gebouwd op het fundament van barmhartigheid. Het begon met een kleine groep die door een actie van Co van Melle een kampement op hebben gezet bij de beelden over de barmhartigheid in de tuin van de diaconie van Amsterdam. Barmhartigheid: je laten raken door de ander, en die niet aan zijn of haar lot overlaten. (Zie ook: http://opendoor-amsterdam.jimdo.com/de-kerk-sliep-buiten/)

Wij zijn hier

Wat de bewoners van De Vluchtkerk willen vertellen, is dat ze er zijn. De Nederlandse wetgeving en de asielprocedure schieten tekort. Natuurlijk kan niet iedereen die dat graag zou willen, in Nederland asiel krijgen. en wie geen asiel krijgt, moet weer terug. Er is echter een  grote groep mensen die klem is komen te zitten. Soms door schrikbarend onzorgvuldig handelen van medewerkers van de IND, soms omdat het land van herkomst zo onveilig is dat onze eigen militairen niet in dat land durven oefenen, soms omdat ze buiten hun schuld om niet terug kunnen, omdat het land van herkomst weigert mee te werken aan terugkeer. Wat deze mensen aan ons vragen is: negeer ons niet, erken onze problemen. Laat ons niet aan ons lot over, maar help ons aan een menswaardig bestaan. Ontroerend om te zien, hoeveel mensen zich laten raken in het hart en ‘met ontferming bewogen zijn’.

En nu?

Wat kunnen kerken, groepen, burgerlijke gemeenten en individuen in bv. ’t Harde betekenen voor De Vluchtkerk in Amsterdam? Meer dan we misschien in eerste instantie zouden denken. Allereerst kunnen we door woord en gebaar de bewoners en vrijwilligers van De Vluchtkerk steunen en bemoedigen. Door een kaartje te sturen, geld over te maken of goederen te (laten) bezorgen. Informatie vind je op deze site: http://www.devluchtkerk.nl/ Daarnaast worden er ambachtslieden (timmerlui, installateurs, elektriciens, fietsenmakers, meubelmakers) die iets van hun kennis willen overbrengen aan de asielzoekers of die praktische hulp kunnen bieden.  Tot slot kunnen we acties organiseren om deze groep mensen te laten merken dat we ze niet vergeten.