Kopje onder

In mijn hoofd had ik een vastberaden tred bedacht. Ik zou met een vloeiende beweging mijn trui en T-shirt uittrekken en dan rustig naar de startlijn lopen. En dan met een bedaard holletje op passende wijze het water trotseren. Mijn lichaam was echter nog niet zo ver. Het kille briesje dat over de plas onze kant op waaide, nam de meeste goede voornemens en dappere gedachten mee.

Waarom vergeet ik toch altijd op die beslissende momenten het ‘enerzijds’ ‘anderzijds’. Of het ‘er zitten meerdere kanten aan’. Gewoon om tijd te winnen. Maar het ging anders: ‘Er is dit jaar weer een Nieuwjaarsduik’. ‘O, leuk. Ik doe mee’.  En nu sta ik hier. Op 1 januari. In een zwembroek. En mompel nog iets over positieve effecten van de klimaatcrisis.

Focus. Kom op. Focus. Je staat hier niet in je eentje. En we doen het ook niet voor onszelf. Nee. Voor Rwanda. Voor prachtige lokale projecten die helpen om de gevolgen van de genocide te overkomen. De jongeren die deze zomer mee gaan met de Rwandareis, de leiding en sympathisanten doken vandaag mee. Een gezellige maar kouwelijke bedoening.

Nu gebied de eerlijk mij te zeggen dat we goed toegerust aan deze beslissende meters waren begonnen. We hadden een heel kampement opgeslagen aan de oever van de plas. Een enthousiaste en vermoedelijk kundige dril-instructrice nam ons op geheel eigen wijze mee in een warming-up. Na deze warming-up kon het water alleen nog maar meevallen.

Het collectieve aftellen bracht me terug in de kille realiteit. 3 – 2 – 1- jaaaa!

Daar gingen we. ‘Bij elkaar blijven – voor de foto!’ riepen we naar elkaar. Maar binnen drie meter waren we van elkaar gescheiden en tegelijkertijd onderdeel geworden van de grotere beweging. Een kluwen mensen in badkleding met Unox-mutsen op bewoog in een vloeiende golfbeweging naar het lonkende water. Dat was ons doel. Daar moesten we zijn. Ieder voor zich en allen voor Rwanda!

Het bedachte bedaarde holletje werd een woeste galop. Onderweg naar het water brak de oermensch vrij. Voor even dan. Het water brak de galop, de oermensch en daar ging ik kopje onder. Happend naar lucht bereikte ik de veilige oever. Wat kun je dan genieten van een handdoek. Een trui. Van de autotocht terug. De warme douche.

Maar al met al heeft onze collectieve duik rond de €3600,- opgeleverd voor de projecten in Rwanda. Wat een mooi begin van dit jaar.