Zondag mag ik eindelijk weer voorgaan. Door ziekte en vakantie is het alweer enige tijd geleden – 8 juni was de laatste keer in de Ontmoetingskerk. Maar het valt me ook zwaar. In zekere zin voel ik een aarzeling om te spreken. Wat kan er nog gezegd worden als ik alles wat er in de afgelopen maanden tot me door laat dringen? De brandhaarden, de haat, het achteloos vernietigen van mensenlevens. Ik twijfel en worstel. Is er in deze chaos nog ruimte voor God? Is ‘God’ niet onderdeel van de problemen? Kan ik nog geloven?
Niemand meer vertrouwen
Geloven valt me zwaar. Wie biedt nog houvast? Waar vind ik nog vaste grond?
Ik geloof niet meer in onze samenleving. Het is ieder voor zich. De discriminatie. Een vraag om toegang tot de gezondheidszorg voor uitgeprocedeerde asielzoekers leidt tot agressieve reacties.
Ik geloof niet meer in onbezorgde toekomst, omdat die toekomt zomaar uit handen geslagen kan worden. Een vliegtuig. Een slecht nieuws bericht in het ziekenhuis.
Ik geloof niet meer in onze regering omdat kwetsbare en arme mensen steeds meer in het nauw worden gedreven door allerlei maatregelen. Recht en gerechtigheid lijken opgegeven.
Ik geloof niet meer in de gezondheidszorg, omdat niet langer de waardigheid van het leven en zorgzame aandacht sturend zijn voor beleid, maar efficiency en economische argumenten
Ik geloof niet meer in de mensheid, omdat buren zomaar moordenaars kunnen worden, omdat mensen moreel totaal losgeslagen kunnen raken en alle verantwoordelijkheid uit de weg gaan – in naam van hun god
Ik geloof niet meer – ik worstel, val, zoek naar woorden.
Reflex: zelfhandhaving
Wat opvalt, is de reflex van zelfhandhaving. Zowel in het kwaad dat wordt aangedaan als in de reacties op het kwaad. Hoe blijf ik overeind? Ook al gaat dat ten koste van de ander – ik moet mijzelf handhaven. Alle middelen zijn hiervoor toegestaan – ook God. Maar zodra god voor zelfhandhaving wordt gebruikt, verwordt geloof tot religie. Het dient de reflex om zelfbehoud dat gevoed wordt door angst, bitterheid en agressie. Vanuit die reflex neem ik, sla ik om me heen, neem ik wraak – voordat die ander mij iets aandoet. Het is een reflex die al aan het begin van de Bijbel beschreven wordt. Lamech, een mannetjesputter, brulde en bralde het al: een ieder die mij iets aandoet, krijgt het zevenvoudig terug.
Dopen – wat geven we onze kinderen mee?
Wat geven we onze kinderen mee? Wat is onze levensovertuiging? Leren we hen te groeien in de reflex van zelfhandhaving? Als de enige manier om in deze wereld overeind te blijven? We mogen zondag dopen. Het is goed om daar opnieuw bij bepaald te worden, om ook bij de doop te starten. Het verhaal van de Bijbel is dat God ons aanspoort en uitdaagt om niet langer vanuit de reflex te leven, maar vanuit de liefde van God, Het is dat geloof waar onze wereld om schreeuwt.
Deuteronomium 32
Zondag gaat het over Deuteronomium 32. Over gevonden worden. Ja, ook in die worsteling. In het niet weten. In de dorre woestijn. Gezien, ruimte om er te mogen zijn. Het gaat over geliefd zijn – Gods oogappel. Dát is de grond waarop we mogen staan. Dat is de richting die ons leven bepaalt: kijken met Gods ogen – de ander als een geliefd mens van God. Het betekent opstaan tegen onrecht. Het opent de weg naar echt leven: niet de weg van wraak en bitterheid, maar van ruimte, recht en vergeving. Onmogelijk? Nee, dat niet, wel moeilijk. Een bijzonder verhaal over proberen tot vergeving te komen lees je hier.
Alexander Veerman 
Indrukwekkend ! Kan ik je preek ook beluisteren op 1 of andere manier?!
Alles houdt mij ook bezig! Maar ik houd mij vast aan onze Hemelse Vader. Die schudt zijn hoofd om alle ellende! En zo nu en dan lichten zijn ogen op als er weer een wondertje wordt geboren! Wees gesterkt morgen !!
Dank je wel!
Je kunt via de volgende link meeluisteren: http://www.ontmoetingskerkvriezenveen.nl/media/ , en dan klikken op de link onder ‘kerkradio’
In dit samenstel der dingen is er een hevige strijd bezig om de zielen .De duivel haalt alles naar boven om de mens te misleiden en ze van God doen af te dwalen. Dat zal met de eindtijden in het vooruitzicht alleen maar verergeren. Mensen die het woord van God verkondigen zijn dienaren van Hem. God handelt via de mens. Hij wil een relatie met mensen en gebruikt ze om zijn plannen met deze wereld tot stand te brengen. Vergeet niet dat er ooit de laatste dag komt met een oordeel. Dan is Satan vernietigd voor altijd. Voor onze perceptie duurt dat allemaal zo lang omdat wij denken in aardse tijden. God staat buiten de tijd want hij heeft die zelf gemaakt. Als er een nieuwe hemel en aarde ooit komt, wat God beloofde, dan worden die duizenden jaren van zonde verzwolgen door de eeuwigheid in vrede! Doe maar verder;)
Dank je wel voor je reactie. We worden overigens wel geroepen om hier en nu beelddragers van God te zijn, en iets van zijn licht door te geven.
Soms denk ik wel eens, verkeren we niet in een tijd van ongeloof, onmacht,angst en onzekerheid?We denken het allemaal zo goed te weten. Kenneijk niet! Zoals eens als ‘Jacobs worsteling met God’? Weten we het nog wel of komen we er achter dat we dachten het te weten? Is het niet angstaanjagend er achter te komen dat we moeten bekennen het ook niet te weten? Waar is onze zekerheid gebleven die ons vertrouwen schonk en ……..
Midden in de nacht worstelt Jakob met een vreemdeling. Aan het eind van het verhaal blijkt dat hij misschien wel met God worstelt. Hij wint, maar komt mank uit de strijd. Hij steekt letterlijk en symbolisch een grens over en eindelijk wordt het licht. Tijd voor verzoening in plaats van strijd.
Hier mogen we misschien wel hoop uit putten. Jacob had zoveel voor op ons, maar toch… Misschien komen wij ook wel mank uit de strijdt en steken we een grens over. En ook dan wordt het licht en tijd voor verzoening. Dan mogen we lachen en juichen!
Mooi!
Juist dan zou ik zeggen, blijf maar dicht bij Jezus!!
In ons leven was er ook die niets ontziende tornado, die alles overweldigende orkaan. Ik heb me vast gehouden aan de man die alles voor ons al doorleefd heeft.
Hij alleen weet wat we voelen aan teleurstelling, aan bitterheid, aan eenzaamheid, aan snijdende pijn, diepe gekwetstheid, angst en het zware gevoel van machteloosheid vanwaar uit onze haat ontstaat.
Alleen Hij, Koning Jezus weet al deze gevoelens om te buigen in rust en vrede.
(Matth. 11:28) Kom bij Mij, allen die vermoeid en belast zijn.
Ik wens u een goede dienst toe.